วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้คือเพื่อทราบอัตรามรณะโดยวิธีการแปลงภาวะภัยสัดส่วน(Proportional Hazard Transform) วิธีการแปลงภาวะภัยเชิงเส้น(Linear Hazard Transform) และวิธีการแปลงของแวง(Wang Transform) และเปรียบเทียบอัตรามรณะที่ได้จากการประมาณด้วยวิธีการทั้ง 3 วิธี โดยใช้ร้อยละของค่าสัมบูรณ์ของความคลาดเคลื่อนเฉลี่ย(Mean Absolute Percentage Error : MAPE) เพื่อหาตัวแบบที่ให้ค่า MAPE ต่ำสุดและนำตัวแบบนี้ไปพยากรณ์อัตรามรณะของประชากรไทยในระหว่างปี พ.ศ. 2553 ถึงปี พ.ศ. 2560 ข้อมูลที่ใช้คือจำนวนประชากร ณ วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2539 ถึง พ.ศ. 2552 จากกระทรวงมหาดไทยและจำนวนประชากรตายปี พ.ศ. 2540 ถึง พ.ศ. 2552 จากกระทรวงสาธารณสุข จำแนกตามเพศและอายุ ผลการศึกษาสรุปได้ว่าวิธีการแปลงภาวะภัยสัดส่วนมีค่า MAPE ต่ำสุดในเพศชายและวิธีการแปลงของแวงมีค่า MAPE ต่ำสุดในเพศหญิง ดังนั้นตัวแบบพยากรณ์ที่เหมาะสมสำหรับเพศชายคือวิธีการแปลงภาวะภัยสัดส่วนและสำหรับเพศหญิงคือวิธีการแปลงของแวง เมื่อใช้ตัวแบบดังกล่าวพยากรณ์อัตรามรณะในปี พ.ศ. 2553 ถึง พ.ศ. 2560 พบว่าอัตรามรณะที่พยากรณ์ได้มีแนวโน้มลดลงอย่างช้าๆตามจำนวนปีที่เพิ่มขึ้น

วิทยานิพนธ์ (วท.ม.) --จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2555