วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2556

การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้และความคาดหวังการบริการอาชีวอนามัยและความปลอดภัยของบุคลากรสนับสนุนด้านคลินิก โดยศึกษาเปรียบเทียบการรับรู้และความคาดหวังต่อบริการอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในบุคลากรสนับสนุนด้านคลินิกที่อยู่แผนกต่างกัน และเปรียบเทียบการรับรู้และความคาดหวังต่อบริการอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในบุคลากรสนับสนุนด้านคลินิกที่เคยได้รับและไม่เคยได้รับการอบรมด้านอาชีวอนามัยและความปลอดภัย กลุ่มประชากรเป็นบุคลากรสนับสนุนด้านคลินิก จำนวน 6 แผนก ทั้งหมด 634 คน (ตำแหน่ง ลูกจ้างประจำ และ ลูกจ้างชั่วคราว สังกัดโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย) ได้แก่ หน่วยแม่บ้านและคนงาน หน่วยโภชนาการและพนักงานครัว หน่วยซักรีดและโรงซักฟอก หน่วยจ่ายกลาง หน่วยกำจัดขยะ และ หน่วยงานอื่นๆ (คนงานประจำห้องผ่าตัด และหน่วยวิสัญญี) โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และแบบสอบถามการรับรู้ และความคาดหวังบริการอาชีวอนามัยและความปลอดภัย ที่มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค เท่ากับ 0.90 และ 0.97 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติ unpaired t-test และ วิเคราะห์ความแปรปรวน (Analysis of variances) ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1. บุคลากรสนับสนุนด้านคลินิก มีการรับรู้บริการอาชีวอนามัย และความปลอดภัย ด้านการจัดบริการสุขภาพอนามัย และด้านมาตรการความปลอดภัย อยู่ในระดับปานกลางส่วนการรับรู้ด้านการเฝ้าระวังและการจัดการสิ่งแวดล้อม และด้านการอบรมและบริการวิชาการ อยู่ในระดับน้อย 2. บุคลากรสนับสนุนด้านคลินิก มีความคาดหวังบริการอาชีวอนามัย และความปลอดภัยด้านการจัดบริการสุขภาพอนามัย ด้านมาตรการความปลอดภัย ด้านการเฝ้าระวังและการจัดการสิ่งแวดล้อม และด้านการอบรมและบริการวิชาการ อยู่ในระดับมาก 3. ผลการเปรียบเทียบการรับรู้ และความคาดหวังต่อบริการอาชีวอนามัย และความปลอดภัยในโรงพยาบาลของบุคลากรสนับสนุนทางคลินิกที่อยู่แผนกต่างกัน และในบุคลากรสนับสนุนทางคลินิกที่เคย และไม่เคยได้รับการอบรมด้านอาชีวอนามัยและความปลอดภัย พบว่ามีระดับการรับรู้และความคาดหวังด้านการจัดบริการสุขภาพอนามัย ด้านมาตรการความปลอดภัย ด้านการเฝ้าระวังและการจัดการสิ่งแวดล้อม และด้านการอบรมและบริการวิชาการ ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับค่า p น้อยกว่า 0.05 ผลการศึกษานี้ สามารถนำไปประยุกต์เพื่อการวางแผนพัฒนา และดำเนินงาน ด้านบริการอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในโรงพยาบาล ทั้ง 4 ด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้านการเฝ้าระวังและการจัดการสิ่งแวดล้อม และด้านการอบรมและบริการวิชาการ ดังนั้น นโยบายการส่งเสริม การอบรมเกี่ยวกับอาชีวอนามัยและความปลอดภัยจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ และการพัฒนาในบุคลากรสนับสนุนทางคลินิกต่อไป