วิทยานิพนธ์ (ภ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2540

งานวิจัยเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะค้นคว้าชื่อพฤกษศาสตร์และชื่อไทยของพืชในมหาเวสสันดรชาดกฉบับภาษาบาลีและเปรียบเทียบชื่อพืชในมหาเวสสันดรชาดกสำนวนต่างๆ 7 สำนวนคือ มหาชาติคำหลวง, ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก, มหาชาติสำนวนอีสาน, มหาชาติเมืองเพชร, พระมหาชาดกถิ่นใต้ มหาชาติฉบับชินวรฯ และมหาชาติพายัพฉบับสร้อยสังกร และศึกษาการใช้พืชที่ปรากฏในมหาชาติมาใช้เป็นพืชสมุนไพรในศิลาจารึกวัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร จากการค้นคว้ารายชื่อพืชในมหาเวสสันดรชาดกภาษาบาลีตั้งแต่กัณฑ์ทศพรจนถึงนครกัณฑ์มีชื่อพืช 260 ชื่อ เป็นชื่อที่ไม่ซ้ำกัน 179 ชื่อ, สามารถหารายชื่อพฤกษศาสตร์ได้ 151 ชื่อ, ที่รู้ชื่อไทย 133 ชื่อ, ที่ไม่ทราบชื่อไทย 18 ชื่อ, ที่ค้นหาไม่พบ 1 ชื่อ และที่ไม่ทราบชนิด 1 ชื่อ จากการเปรียบเทียบรายชื่อพืชในมหาเวสสันดรชาดกต่างๆ 7 สำนวนจะเห็นได้ว่าแปลได้ตรงตามชื่อพฤกษศาสตร์ร้อยละ 34.8 ที่แตกต่างจากที่ค้นคว้าร้อยละ 38.2 นอกจากนี้ยังมีรายชื่อพืชอีกจำนวนหนึ่งซึ่งไม่สามารถาจัดลงในตารางได้เนื่องจากไม่ได้แปลเรียงลำดับก่อนหลังจึงไม่ทราบว่าแปลคำไหน อีกประการหนึ่งผู้แต่งต้องการเพิ่มความรู้ทางด้านสมุนไพรกบิลว่านต่างๆ ทำให้ผู้ประพันธ์เพิ่มเติมรายชื่อพืชเพื่อวัตถุประสงค์นั้นๆ เพิ่มเติมจากที่มีในบาลี รายชื่อพืชในมหาชาติบาลีที่มีปรากฏเป็นพืชสมุนไพรในศิลารึกวัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหารมีจำนวนถึง 1,663 ตำรับ