วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2541

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาภาวะที่เหมาะสมในการสกัดแป้งจากเมล็ดข้าวฟ่างด้วยวิธีการขัดเปลือกร่วมกับการโม่แห้งและแยกขนาดด้วยลมและตะแกรงร่อน การปรับปริมาณความชื้นของเมล็ดก่อนการบดด้วยการแช่น้ำเป็นขั้นตอนที่จำเป็น ทำการทดลองกับเมล็ดข้าวฟ่าง 5 พันธุ์ คือ KU 9501, KU 9502, KU 804, KU 630 และ KU 439 พบว่าควรปรับปริมาณความชื้นของเมล็ดให้เพิ่มขึ้นจากเดิมประมาณ 4, 6, 4, 6 และ 6 เปอร์เซ็นต์ตามลำดับ ก่อนการนำไปบดหยาบ เมื่อบดแล้วสามารถแยกเมล็ดได้ 3 ส่วน คือ เปลือก เนื้อเมล็ดที่แตกหัก และส่วนอนุภาคที่มีขนาดเล็กกว่า 1000 ไมครอน จากนั้นนำส่วนเนื้อเมล็ดไปบดละเอียดและแยกขนาด สามารถแยกแป้งออกเป็น 3 ส่วน คือ แป้งส่วนที่มีขนาดใหญ่กว่า 200 ไมครอน (C) ขนาด 100-200 ไมครอน (M) และขนาดเล็กกว่า 100 ไมครอน (F) นำทั้ง 3 ส่วนนี้ รวมทั้งส่วนเปลือกและส่วนอนุภาคที่มีขนาดเล็กกว่า 1000 ไมครอน ไปวิเคราะห์องค์ประกอบทางเคมี เมื่อเปรียบเทียบเฉพาะส่วนแป้งทั้ง 3 ส่วนที่ได้จากการบดละเอียด พบว่าแป้งที่มีขนาดใหญ่กว่า 200 ไมครอน (C) มีปริมาณโปรตีนเป็นองค์ประกอบสูงที่สุด เมื่อเปรียบเทียบทั้ง 5 ส่วน พบว่าแป้งที่มีขนาดใหญ่กว่า 200 ไมครอน (C) มีปริมาณเถ้าและไขมันเป็นองค์ประกอบต่ำที่สุด แต่มีปริมาณคาร์โบไฮเดรตสูงที่สุด ส่วนเปลือกมีปริมาณเถ้า ไขมันและเส้นใยเป็นองค์ประกอบสูงที่สุด แต่มีปริมาณคาร์โบไฮเดรตต่ำที่สุด