อ้อยเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศไทย มีพื้นที่เพาะปลูกถึงประมาณ 6 ล้านไร่ ผลิตเป็นน้ำตาลและผลิตภัณฑ์ส่งออกเป็นมูลค่าประมาณ 3.5 หมื่นล้านบาท แต่ทั้งนี้ผลผลิตต่อไร่จัดว่าต่ำประมาณเพียง 8-10 ตันต่อไร่ เนื่องจากการปลูกอ้อยในประเทศไทยประสบปัญหาหลายประการ ปัญหาที่สำคัญประการหนึ่งก็คือ การระบาดของโรคโดยเฉพาะโรคใบขาว ที่มีขอบเขตการระบาดค่อนข้างกว้าง และมีผลต่อผลผลิตในระดับสูง แนวทางหนึ่งในการแก้ปัญหาก็คือ การใช้ท่อนพันธุ์ที่ปลอดโรคจากการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ แต่ทั้งนี้การผลิตท่อนพันธุ์ปลอดโรคจากการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อนี้ มีต้นทุนในการผลิตเป็นท่อนพันธุ์ที่ค่อนข้างสูงเมื่อเปรียบเทียบกับจากการ ปลูกโดยใช้ท่อนพันธุ์ นอกจากนี้ท่อนพันธุ์ที่ปลอดโรคนี้อาจถูกเข้าทำลายได้ ถ้านำไปปลูกในพื้นที่ที่มีการระบาดของโรคใบขาว อย่างไรก็ตามยังไม่มีการตรวจสอบความได้เปรียบเทียบในการใช้ท่อนพันธุ์ปลอด โรค ในการลดปริมาณเชื้อโดยเฉพาะในปีแรกและในปีต่อไป ซึ่งมีผลต่อผลผลิตอ้อยที่จะได้ ในการนี้จึงดำเนินการทดลองในการเปรียบเทียบผลผลิตและการเป็นโรคจากการใช้ ท่อนพันธุ์ปลอดโรคจากการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและท่อนพันธุ์ในแหล่งที่มีการ ระบาดของโรคใบขาว โดยใช้อ้อยพันธุ์ใหม่ที่มีศักยภาพในการปลูกในพื้นที่ที่มีดินลักษณะทรายร่วน และคำนวณความคุ้มทุนในการใช้ท่อนพันธุ์ปลอดโรค