วิทยานิพนธ์ (น.ม.) -- จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาถึงการป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณีของหญิงและเด็ก โดยจะทำการศึกษาถึงสภาพปัญหาที่เกิดขึ้น สาเหตุ รูปแบบ และปัจจัยต่าง ๆ ที่ทำให้เกิดการค้าประเวณีของหญิงและเด็กขึ้น รวมทั้งข้อจำกัด และข้อบกพร่องต่างๆ ของกฎหมายป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณีของหญิงและเด็กของประเทศไทย และทำการศึกษาอนุสัญญาระหว่างประเทศและเปรียบเทียบกฎหมายไทยกับกฎหมายต่างประเทศ ในเรื่องของการป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณีของหญิงและเด็ก ปัญหาการค้าประเวณี ถือเป็นปัญหาทางสังคมที่นับวันจะทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ทั้งนี้ไม่เพียงแต่เฉพาะการค้าประเวณีในบุคคลที่บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ยังพบว่า มีการนำเด็กที่มีอายุน้อย และยังไม่บรรลุ นิติภาวะเข้ามาทำการค้าประเวณีด้วย ซึ่งนอกเหนือไปจากจะมีการค้าประเวณีในประเทศไทยแล้ว ยังมีการค้าประเวณีในลักษณะกระทำการกันเป็นองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติอีกด้วย ซึ่งปัญหาการค้าประเวณีจะนำไป สู่การเกิดปัญหาอื่น ๆ ตามมาอีก เช่น ปัญหาด้านสาธารณสุข ปัญหาด้านอาชญากรรม และปัญหาด้าน ยาเสพติด เป็นต้น จากการศึกษาพบว่า ในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าประเทศไทยจะได้มีการแก้ไขกฎหมายป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณีของหญิงและเด็กแล้วก็ตาม แต่จะเห็นได้ว่า ในประเทศไทยเองยังขาดมาตรการที่จำเป็นในการ แก้ไขปัญหาดังกล่าวอยู่ ในเรื่องของการคุ้มครอง การป้องกัน และการช่วยเหลือผู้เสียหายจากการค้าประเวณี รวมทั้งการลงโทษบุคคลผู้กระทำความผิดและบุคคลที่เกี่ยวข้องในการค้าประเวณี และยังมีมาตรการที่ไมสอดคล้องกับอนุสัญญาระหว่างประเทศ คือ อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก ค.ศ. 1990 และอนุสัญญาต่อต้านองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ ค.ศ. 2000 และพิธีสารที่เกี่ยวข้อง ซึ่งถือเป็นกฎหมายแม่บทในการแก้ไขปัญหาการค้าประเวณีของหญิงและเด็ก ดังนั้น วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงเสนอแนะให้นำข้อมูลที่ได้จากการศึกษาอนุสัญญาระหว่างประเทศและการเปรียบเทียบกฎหมายของประเทศไทยกับกฎหมายของต่างประเทศ นำมาปรับใช้ แก้ไข ปรับปรุงและเพิ่มเติมกฎหมายของประเทศไทย ในเรื่องการป้องกันและปราบปรามการค้าประเวณีของหญิงและเด็กต่อไป