วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2543

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะออกแบบพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อตอบสนองต่อความต้องการและความพึงพอใจของลูกค้าอย่างต่อเนื่องรวมถึง การลดต้นทุนผลิตภัณฑ์ โดยใช้เทคนิคการกระจายหน้าที่การทำงานเชิงคุณภาพ (QFD) ในการสำรวจความคิดเห็นของลูกค้าโดยการออกแบบสอบถาม จากการสำรวจพบว่า ปัจจัยที่ตอบสนองต่อความต้องการของลูกค้าในการตัดสินใจซื้อรถในส่วนของผลิตภัณฑ์ มีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 2 ปัจจัยหลัก ได้แก่ ปัจจัยด้านรูปลักษณ์ และปัจจัยด้านสมรรถนะของรถ หลักจากนั้นได้ทำการจัดลำดับความสำคัญ ประเมินผลเปรียบเทียบกับคู่แข่ง แปลงเป็นกิจกรรมดำเนินงานในเชิงผลิตภัณฑ์ ได้แก่ การออกแบบพัฒนาชิ้นส่วนผลิตภัณฑ์และการจัดหาชิ้นส่วนภายในประเทศ กำหนดเป้าหมาย พิจารณาหาแนวทางในการปรับปรุง นำวิธีการทั้งหมดมาประกอบกันอยู่ในรูปเมตริกซ์ ในการศึกษาการออกแบบพัฒนาชิ้นส่วนผลิตภัณฑ์ ได้นำ DFMEA มาใช้ในการวิเคราะห์ข้อบกพร่องผลกระทบของข้อบกพร่อง กำหนดมาตรการในการควบคุม และคำนวณค่า RPN ในแต่ละชิ้นงานก่อนการปรับปรุง หลังจากนั้นจึงเสนอมาตรการในการแก้ไข คำนวณค่า RPN หลังการปรับปรุงพิจารณาเปรียบเทียบกับชิ้นงานก่อนการปรับปรุง ปรากฏว่าค่า RPN ที่คำนวณได้มีคะแนนต่ำกว่า 100 นั่นคือสามารถลดโอกาสในการเกิดข้อบกพร่องลงและได้ชิ้นงานที่ตอบสนองต่อความต้องการ การจัดหาชิ้นส่วนพบว่าจากการจัดทำข้อเสนอแนะเพื่อลดต้นทุนชิ้นส่วน สามารถลดต้นทุนลงได้ 21,450,744 บาทต่อปี ผลที่ได้จากากรวิจัยนี้ พบว่าการออกแบบพัฒนาชิ้นส่วนผลิตภัณฑ์และการจัดหาชิ้นส่วนภายในประเทศเป็นตัวชี้วัดความพึงพอใจของลูกค้าเปรียบเทียบก่อนการปรับปรุงและหลังการปรับปรุง จากการประเมินผลภาพรวมของระดับความพึงพอใจของลูกค้าที่มีต่อผลิตภัณฑ์รถยานยนต์เสรีเอนกประสงค์ พบว่า ค่าเฉลี่ยของทุกปัจจัยตกอยู่ในช่วงคะแนนระหว่าง 3.79 ถึง 4.39 นั่นคือ มีระดับความพึงพอใจดีถึงดีมาก ผลการประเมินนี้เป็นไปในแนวทางเดียวกันกับผลที่ได้จากการประเมินผลแต่ละชิ้นงานที่ได้ทำการออกแบบพัฒนาชิ้นส่วนที่มีผลกระทบต่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์ จึงสามารถสรุปได้ว่า การพัฒนาผลิตภัณฑ์รถยนต์นั่งเสรีเอนกประสงค์ ทั้งในส่วนการออกแบบพัฒนาชิ้นส่วนผลิตภัณฑ์และในส่วนการจัดทำการลดต้นทุนสามารถตอบสนองต่อความต้องการของลูกค้า อันจะนำไปสู่ความพึงพอใจของลูกค้าที่มีต่อผลิตภัณฑ์ได้