วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาแบดมินตันของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่เรียนโดยใช้วิธีสัญญาการเรียนรู้และวิธีการเรียนตามปกติ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จำนวน 2 ห้องเรียนๆ ละ 50 คน ซึ่งทำการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 4 ด้าน คือ ด้านความรู้ ทัศนคติ สมรรถภาพทางกาย และทักษะกีฬาแบดมินตัน โดยทำการทดสอบ 3 ช่วง คือ ก่อนการเรียน หลังการเรียน สัปดาห์ที่ 6 และสัปดาห์ที่ 12 จากนั้นนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติเพื่อหาค่าเฉลี่ย (Mean) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard diviation) การทดสอบค่าที (t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม (ANCOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1. ด้านความรู้ พบว่า หลังการเรียนสัปดาห์ที่ 12 ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างวิธีสอนทั้ง 2 วิธี 2. ด้านทัศนคติ พบว่า หลังการเรียนสัปดาห์ที่ 12 ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างวิธีสอนทั้ง 2 วิธี 3. ด้านสมรรถภาพทางกาย พบว่าหลังการเรียนสัปดาห์ที่ 12 ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างวิธีสอนทั้ง 2 วิธีในทุกๆ รายการของการทดสอบสมรรถภาพ ยกเว้น รายการวิ่งเก็บของและความจุปอด 4. ด้านทักษะกีฬาแบดมินตัน พบว่าหลังการเรียนสัปดาห์ที่ 12 ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างวิธีสอนทั้ง 2 วิธีในทุกรายการของการทดสอบทักษะกีฬาแบดมินตัน ยกเว้น ทักษะการตีลูกโด่ง