วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2540

พัฒนาโมเดลปัญหาในการทำวิทยานิพนธ์โดยใช้การวิเคราะห์แบบฟอลท์ทรีและลิสเรล กลุ่มประชากรที่ศึกษามี จำนวน 258 คน คือ นิสิตหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่เข้าศึกษาในปีการศึกษา 2538 การวิจัยแบ่งเป็น 2 ขั้นตอน คือ (1) การวิเคราะห์สาเหตุของปัญหาการทำวิทยานิพนธ์ โดยใช้กระบวนการวิเคราะห์แบบฟอลท์ทรี สารสนเทศที่ได้รับจากกระบวนการวิเคราะห์แบบฟอลท์ทรี ถูกนำมารวมกับสารสนเทศที่ได้จากการสังเคราะห์เอกสาร ที่เกี่ยวข้องเพื่อพัฒนาโมเดลเชิงสมมุติฐาน (2) การตรวจสอบความเหมาะสมของโมเดลสมมุติฐานกับข้อมูลเชิงประจักษ์ สำหรับการพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงโครงสร้าง ภายใต้เงื่อนไขของการมีทฤษฎีสนับสนุนที่ไม่เพียงพอ เพื่อทดสอบโมเดลสมมุติฐาน ผลการวิจัยพบว่า โมเดลที่พัฒนาขึ้นจากการสังเคราะห์เอกสารเพียงอย่างเดียว มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ มากกว่าโมเดลที่พัฒนาขึ้นจากการวิเคราะห์แบบฟอลท์ทรี และการสังเคราะห์เอกสาร ผลการตรวจสอบพบว่า โมเดลที่ดีที่สุดอธิบายความแปรปรวนของปัญหาในการทำวิทยานิพนธ์ได้ร้อยละ 28 มีค่าไค-สแควร์เท่ากับ 197.84, p=0.68 ที่องศาอิสระ 208 ค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.92 ตัวแปรความสามารถของนิสิตและแรงจูงใจในการทำวิจัย มีอิทธิพลทางตรงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อปัญหาการทำวิทยานิพนธ์