วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2540

พัฒนาแบบวัดความเหนื่อยหน่ายของครูประถมศึกษาให้มีความเชื่อถือได้ แบบวัดความเหนื่อยหน่ายที่สร้างขึ้นมีรูปแบบการวัด 2 รูปแบบ คือ แบบตรวจสอบรายการจำนวน 7 ข้อ และแบบเลือกตอบ จำนวน 25 ข้อ กลุ่มตัวอย่างเป็นข้าราชการครูประถมศึกษาในเขตการศึกษา 6 จำนวน 509 คน ผู้วิจัยได้สร้างและพัฒนาคุณภาพของแบบวัด ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. แบบวัดความเหนื่อยหน่ายมีความเที่ยงแบบความสอดคล้องภายในของตอนที่ 1 แบบตรวจสอบรายการ และของตอนที่ 2 แบบเลือกตอบ มีค่าเท่ากับ .3024 และ .9415 ตามลำดับ 2. แบบวัดความเหนื่อยหน่ายมีความตรงเชิงจำแนก จากการทดสอบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยของกลุ่มผู้ตอบเหนื่อยหน่ายมาก และกลุ่มที่เหนื่อยหน่ายน้อยพบว่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 3. แบบวัดความเหนื่อยหน่ายมีความตรงเชิงโครงสร้าง จากการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ มีองค์ประกอบที่สำคัญ 4 องค์ประกอบคือ ความอ่อนล้าทางอารมณ์ ความอ่อนล้าทางร่างกาย ความรู้สึกตกต่ำ และความรู้สึกขัดแย้งจากงาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันพบว่า โมเดลการวัดความเหนื่อยหน่ายมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์