วิทยานิพนธ์ (ค.ด.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2539

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาของนักกีฬามหาวิทยาลัยที่มีความสามารถต่างกัน 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาของนักกีฬามหาวิทยาลัยที่มีความสามารถในระดับต่ำและความสามารถในระดับสูง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัยรัฐบาลและเอกชน จำนวน 400 คน ที่ได้จากการสุ่มแบบหลายขั้น เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูลเป็นแบบวัดที่ผู้วิจัยสร้างเองและแบบวัดความวิตกกังวล เอสทีเอ ไอ ฟอร์ม วาย (State-Trait Anxiety lnventory STAI, form Y) ของสปิลเบอร์เกอร์ และคณะ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีวิเคราะห์เส้นทาง (Path analysis) ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า 1. ปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลทางตรงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ต่อพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาของนักกีฬามหาวิทยาลัย ได้แก่ การแสดงแบบของเพื่อน การแสดงแบบของผู้ฝึกสอน การฝึกอบรมแบบประชาธิปไตยและความวิตกกังวล ตามลำดับ และสามารถทำนายพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาได้ประมาณร้อยละ 44.3 2. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลทางตรงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ต่อพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาของนักกีฬามหาวิทยาลัยที่มีความสามารถในระดับต่ำ ได้แก่ การแสดงแบบของผู้ฝึกสอน แรงเสริมของเพื่อน การฝึกอบรมแบบประชาธิปไตย และความวิตกกังวล และสามารถทำนายพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาได้ประมาณร้อยละ 43.1 3. ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลทางตรงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ต่อพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาของนักกีฬามหาวิทยาลัยที่มีความสามารถในระดับสูง ได้แก่ การแสดงแบบของเพื่อน การแสดงแบบของผู้ฝึกสอน และการฝึกอบรมแบบประชาธิปไตย ตามลำดับ และสามารถทำนายพฤติกรรมก้าวร้าวในการกีฬาได้ประมาณร้อยละ 51