วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2543

ศึกษาข้อมูลและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบ พื้นผิวหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อสร้างให้เป็นรูปแบบมาตรฐาน ในการออกแบบพื้นผิวหน้าจอคอมพิวเตอร์ช่วยสอน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้ออกแบบหน้าจอคอมพิวเตอร์ช่วยสอน หรือผู้ที่จะสร้างบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน ในการนำไปใช้หรือเป็นตัวอย่าง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการทดสอบ เพื่อหารูปแบบมาตรฐานพื้นผิวหน้าจอคอมพิวเตอร์ช่วยสอนครั้งนี้ได้แก่ นิสิตคณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่มีแนวโน้มที่จะใช้คอมพิวเตอร์ช่วยสอนจำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม แบบมาตรส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จากเกณฑ์ดังกล่าว นำมาสร้างเกณฑ์การวัดค่าระดับของความคิดเห็น ของกลุ่มตัวอย่างต่อแบบสอบถามที่สะท้อนค่าของตัวแปรในแต่ละข้อ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ผลการวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ของตัวแปรต่างๆ โดยกำหนดเกณฑ์ในการยอมรับที่ค่าเฉลี่ยตั้งแต่ 3.41 ขึ้นไป จากการรวบรวมข้อมูลเฉลี่ยของกลุ่มตัวแปรทั้ง 7 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มตัวแปร A (การใช้งาน) กลุ่มตัวแปร B (ภาพ) กลุ่มตัวแปร C (ตัวอักษร) กลุ่มตัวแปร D (การใช้ภาษา) กลุ่มตัวแปร E (เสียงบรรยาย) กลุ่มตัวแปร F (เสียงประกอบ) และกลุ่มตัวแปร G (สัญรูป) ผลการวิจัยปรากฏว่ากลุ่มตัวแปรทุกตัวมีค่าเฉลี่ยของตัวเลข อยู่ในระดับสูง หมายความว่า รูปแบบมาตรฐานพื้นผิวหน้าจอคอมพิวเตอร์ช่วยสอนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีผลทำให้ผู้ใช้เกิดความต้องการ และสนใจที่จะใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ช่วยสอน อีกทั้งอำนวยความสะดวกในการใช้งานให้ง่ายขึ้นอีกด้วย