วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546

เนื่องจากการพัฒนาโปรแกรมโดยมิได้ใส่ใจถึงปัญหาของการใช้งานตั้งแต่ช่วงต้นของการพัฒนาโปรแกรม มักทำให้เกิดปัญหาที่เกี่ยวกับการใช้งานเป็นอย่างมากในภายหลัง วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาระบบสารสนเทศพระไตรปิฎกโดยปรับปรุงการใช้งานให้ดีขึ้น โดยการนำเทคนิคทางด้านวิศวกรรมการใช้งานเข้ามาประยุกต์ใช้ และให้ความสำคัญต่อการปรับปรุงการใช้งานตั้งแต่ช่วงต้นของการพัฒนาโปรแกรม เทคนิคที่จะนำมาประยุกต์ใช้ในงานวิจัยนี้คือ วิธีศึกษาสำนึก การวิเคราะห์งานและผู้ใช้ ระเบียบวิธีการถามความเห็นของผู้ใช้ และการประเมินเวลาในการทำภารกิจด้วยแบบจำลองเคแอลเอ็ม วิธีศึกษาสำนึกเป็นการประเมินโดยใช้ผู้เชี่ยวชาญทางการใช้งาน ทำการทบทวนโปรแกรมโดยทบทวนจากแนวทางที่ได้กำหนดไว้ล่วงหน้า วิธีนี้จะตรวจพบปัญหาหลักของการใช้งานๆ ได้รวดเร็ว การวิเคราะห์งานและผู้ใช้มีจุดประสงค์เพื่อกำหนดกลุ่มผู้ใช้ที่เหมาะสม และกำหนดงานที่จะใช้ทดสอบกับผู้ใช้ อีกทั้งใช้เป็นตัวอย่างของงานในการประเมินด้วยแบบจำลองเคแอลเอ็ม ระเบียบวิธีการถามความเห็นของผู้ใช้เป็นการทดสอบกับผู้ใช้งานจริง โดยสามารถตรวจสอบปัญหาที่ผู้ใช้ประสบขณะใช้งานโปรแกรม และตรวจสอบว่าผู้ใช้ได้ใช้งานโปรแกรมนั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่ การประเมินเวลาในการทำภารกิจด้วยแบบจำลองเคแอลเอ็มเป็นวิธีในการคำนวณเวลาในการทำภารกิจโดยเป็นแบบจำลองของผู้ใช้ที่มีความชำนาญในการใช้งานโปรแกรม ผลการวิจัยพบว่าเมื่อประยุกต์เทคนิคทางด้านวิศวกรรมการใช้งานมาใช้ตั้งแต่ช่วงต้นของการพัฒนาโปรแกรมจะทำให้โปรแกรมมีการใช้งานที่ดีขึ้น โดยได้เปรียบเทียบจากคุณสมบัติของการใช้งานของระบบเดิมกับระบบที่พัฒนาใหม่พบว่าสามารถปรับปรุงการใช้งานโดยรวมได้ดีขึ้นโดยเฉลี่ยร้อยละ 27.64 และลดเวลาในการทำภารกิจลงโดยเฉลี่ยได้ร้อยละ 88.93