วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542

ศึกษาต้นทุนผู้ประสบอุบัติเหตุจากรถ ที่มีสิทธิตามพระราชบัญญัติคุ้มครอง ผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 แผนกผู้ป่วยใน โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ปี 2541 โดยวิเคราะห์ในมุมมองของผู้ให้บริการ เป็นรูปแบบการศึกษาเชิงพรรณนา เก็บข้อมูลย้อนหลัง 1 ปี (1 ตุลาคม 2540-30 กันยายน 2541) มีการแบ่งหน่วยงานต้นทุนออกเป็น 3 กลุ่มหน่วยงาน ประกอบด้วย กลุ่มหน่วยงานที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ กลุ่มหน่วยงานที่ก่อให้เกิดรายได้ และกลุ่มหน่วยงานบริการผู้ป่วย การรวบรวมต้นทุนโดยตรงของแต่ละหน่วยงาน ประกอบด้วยต้นทุนแรง ต้นทุนค่าวัสดุ ต้นทุนค่าลงทุน ส่วนต้นทุนค่าลงทุนได้ใช้วิธีวิเคราะห์ความอ่อนไหว (Sensitivity Analysis) มาช่วยวิเคราะห์ในการตัดสินใจ การจัดสรรต้นทุนใช้วิธีสมการพีชคณิตเส้นตรง (Simultaneous Equation Method) ได้ดำเนินการแยกศึกษาต้นทุนในแต่ละกลุ่มวินิจฉัยโรคร่วม ผลการศึกษาพบว่าในปีงบประมาณ 2541 ต้นทุนรวมทั้งหมดของการให้บริการผู้ประสบอุบัติเหตุจากรถเท่ากับ 17,436.065.40 บาท ต้นทุนต่อหน่วยให้บริการเท่ากับ 5,948.85 บาท/วันนอน แยกตามองค์ประกอบของต้นทุน พบว่า ต้นทุนค่าบริการพื้นฐานเท่ากับ 4,897.84 บาทต่อวันนอน ต้นทุนทางการแพทย์มีต้นทุนต่อหน่วยเท่ากับ 1,051.01 บาทต่อวันนอน กลุ่มวินิจฉัยโรคร่วมที่มีต้นทุนรวมสูงที่สุดคือ กลุ่มวินิจฉัยโรคร่วมที่ 243 (Medical back problem) คิดเป็นเงิน 297,298.95 บาทต่อราย กลุ่มวินิจฉัยโรคร่วมที่ 30 (Traumatic Stupor & Coma, Coma < 1 HR age 0-17) คิดเป็นเงิน 24,978.56 บาทต่อราย ผลการศึกษาครั้งนี้ สามารถนำไปเป็นพื้นฐานประกอบการตัดสินใจของผู้บริหารในการวางแผน และควบคุมการตรวจและรักษาผู้ประสบอุบัติเหตุจากรถ อย่างเหมาะสมและเป็นธรรม