วิทยานิพนธ์ (นศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2542

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง เพื่อศึกษาถึงองค์ประกอบที่มีผลต่อการรับสาร โดยนำบทกลอนถวายความอาลัยแด่สมเด็จพระศรีนครินทร์ทราบรมราชชนนี มาใช้เป็นกรณีศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ทดลองคือ นิสิตจำนวน 30 คน รับสารจากบทกลอน 12 สำนวน ด้วยวิธีการอ่านและการฟัง 4 รูปแบบ คือ การอ่านในใจ การอ่านออกเสียง การฟังเสียงอ่านที่ระบุชื่อผู้ส่งสารที่มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับ และการฟังเสียงอ่านที่ไม่ระบุชื่อผู้ส่งสาร จากการวิเคราะห์เนื้อหาพบว่า คำกลอนที่ผู้รับสารระบุว่าทำให้เกิดความสะเทือนใจ เป็นคำกลอนที่มีจินตนาภาพมากกว่าคำกลอนที่ไม่มีจิตนภาพภาพ ประเภทของคำกลอนที่มีจินตนาภาพ ที่ผู้รับสารระบุว่าทำให้เกิดความสะเทือนใจมากที่สุด คือ อุปมาอุปไมยและอธิพจน์ ในส่วนของการทดลองโดยใช้ค่าทางสถิติ (ค่าที) ทดสอบความแตกต่างรายคู่ระหว่างค่าเฉลี่ยความสะเทือนใจ พบว่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างช่องทางการสื่อสาร คือ การอ่านกับการฟัง การอ่านในใจกับการอ่านออกเสียง และการฟังเสียงอ่านทำนองเสนาะกับการฟังเสียงอ่านปกติ อย่างไรก็ตาม ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ระหว่างผู้ส่งสารและระหว่างตัวแปรส่วนบุคคล คือ การฟังเสียงอ่านที่ระบุชื่อผู้ส่งสารที่มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับ กับการฟังเสียงอ่านที่ไม่ระบุชื่อผู้ส่งสาร และผู้รับสารเพศชายกับผู้รับสารเพศหญิง