วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการใช้ประโยชน์น้ำทิ้งจากบ้านเรือนที่มีการปรับความเข้มข้นโดยการเจือจางด้วยน้ำประปาเพื่อการปลูกไม้ประดับ ได้แก่ เตยหอม Pandanus odorus เฮลิโคเนีย Heliconia psittacorum และลิ้นมังกร Sanservieria trifasciata โดยศึกษาผลของน้ำทิ้งในด้านของภาระไนโตรเจนและฟอสฟอรัสที่มีต่ออัตราการเจริญเติบโตของต้นไม้และผลกระทบของน้ำทิ้งต่อดิน การวิจัยพบว่าลักษณะสมบัติของน้ำทิ้งส่วนใหญ่อยู่ในช่วงเกณฑ์มาตรฐานน้ำทิ้งเพื่อการเกษตรและสามารถนำมารดพืชแทนน้ำประปาได้โดยให้ผลผลิตไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p<=0.05) ซึ่งเหมาะสมสำหรับการปลูกเตยหอมและเฮลิโคเนีย เนื่องจากพบว่าน้ำทิ้งที่มีความเข้มข้นของไนโตรเจน(TKN) ค่อนข้างสูงโดยอยู่ในช่วง 549.5-723.5 มิลลิกรัมต่อลิตร คิดเป็นภาระไนโตรเจนเท่ากับ 4.6-6.0 มิลลิกรัม/ต้น/วัน และฟอสฟอรัสเข้มข้นเท่ากับ 80.4-95.5 มิลลิกรัมต่อลิตร คิดเป็นภาระฟอสฟอรัสเท่ากับ0.7-0.8 มิลลิกรัม/ต้น/วัน จะส่งผลต่อการเจริญเติบโตของเตยหอม ด้านความสูง จำนวนใบ และหน่อมากที่สุด สำหรับเฮลิโคเนียน้ำทิ้งที่มีความเข้มข้นของไนโตรเจน (TKN) อยู่ในช่วง 395.9-1,011.2 มิลลิกรัมต่อลิตร คิดเป็นภาระไนโตรเจนเท่ากับ 3.3-8.4 มิลลิกรัม/ต้น/วัน และฟอสฟอรัสเข้มข้นเท่ากับ 55.6-123.3 มิลลิกรัมต่อลิตร คิดเป็นภาระฟอสฟอรัสเท่ากับ 0.5-1.0 มิลลิกรัม/ต้น/วัน จะส่งผลต่อการเจริญเติบโตของเฮลิโคเนีย ด้านจำนวนใบ หน่อและดอกมากที่สุด ส่วนการปลูกลิ้นมังกรพบว่าน้ำทิ้งไม่มีผลต่อการเติบโตของต้นลิ้นมังกร โดยส่งผลต่อความสูงของลิ้นมังกรมากที่สุด แต่ไม่ส่งผลต่อการเพิ่มจำนวนใบและหน่อ ส่วนผลการวิเคราะห์ดินที่ปลูกพืชพบว่าการนำน้ำทิ้งมาใช้เพื่อการปลูกไม้ประดับไม่ส่งผลกระทบด้านลบต่อดินปลูก