เมทริกซ์ของกระดูก (DFDB) และผงกระดูก (FDB) เป็นสารที่มีการนำไปใช้ร่วมกับการทำศัลย์ปริทันต์ เพื่อหวังผลในการกระตุ้นการเสริมสร้างใหม่ของเนื้อเยื่อปริทันต์ อย่างไรก็ตาม รายงานถึงผลของการใช้สารทั้งสองชนิดในผู้ป่วยยังคงมีความขัดแย้งและไม่ชัดเจน เพื่อเป็นการศึกษาเพิ่มเติมถึงการตอบสนองโดยตรงของเซลล์เอ็นยึดปริทันต์ที่มีต่อสารทั้งสองชนิด คณะผู้วิจัยได้ทำการทดลองศึกษาผลของ DFDB และ FDB ที่มีต่อดิฟเฟอเรนชิเอชันของเซลล์ดังกล่าวในห้องปฏิบัติการ ผลการทดลองพบว่า ที่ความเข้มข้น 2 และ 4 มิลลิกรัม/ตารางเซนติเมตรของ DFDB และ FDB จะมีผลในการลดระดับของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส ในขณะที่ระดับความเข้มข้นที่ 0.5 และ 1 มิลลิกรัม/ตารางเซนติเมตร ไม่มีผลต่อการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส นอกจากนี้ เมื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงของออสติโอพอนทีนและโบนไซเอโลโปรตีน ด้วยเทคนิคอาร์ที-พีซีอาร์ พบว่าเซลล์จะตอบสนองต่อสารทั้งสองชนิดโดยการเพิ่มระดับของออสติโอพอนทีน เมื่อใช้ความเข้มข้นของทั้ง DFDB และ FDB ที่ 1 มิลลิกรัม/ตารางเซนติเมตร ในวันที่ 4 และเมื่อเลี้ยงต่อเป็นเวลา 8 และ 18 วัน พบว่าระดับของทั้งออสติโอพอนทีนและโบนไซเอโลโปรตีน จะเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ดี ไม่ปรากฎความแตกต่างอย่างชัดเจน เมื่อเปรียบเทียบผลระหว่างการใช้ DFDB และ FDB รวมทั้งไม่พบการสร้างตะกอนอนินทรีย์อย่างชัดเจนบนจานเลี้ยงเซลล์ ในสภาวะที่มี DFDB และ FDB ด้วย เมื่อทดลองโรยสารทั้งสองชนิดลงใน tissue culture insert เพื่อไม่ให้เซลล์ได้สัมผัสกับสารทั้งสองชนิดโดยตรง ผลการทดลองแสดงว่าสารที่ละลายออกจากทั้ง DFDB และ FDB สามารถกระตุ้นการแสดงออกของออสติดอพอนทีนได้ภายใน 3 วัน ผลการทดลองทั้งหมดนี้ แสดงให้เห็นว่าเซลล์เพาะเลี้ยงจากเนื้อเยื่อเอ็นยึดปริทันต์ของมนุษย์สามารถตอบสนองโดยตรงต่อสารทั้งสองชนิด แต่ผลของการตอบสนองนั้น จะไม่เกิดถึงระดับที่สามารถเหนี่ยวนำการสร้างตะกอนอนินทรีย์ได้ และองค์ประกอบในสารทั้งสองชนิดที่มีต่อผลเซลล์เอ็นยึดปริทันต์อาจเป็นสารจำพวกโกร๊ทแฟคเตอร์ที่ละลายออกจาก DFDB และ FDB