วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

ความสำคัญและที่มาของการวิจัย : การใช้ยาชาเฉพาะที่ชนิดทาสำหรับการผ่าตัดเนื้องอกผิวหนังชนิดตื้นมีการใช้กันแพร่หลายมานานแล้ว มียาหลายชนิดให้เลือกใช้ โดยปัจจุบันเอมลาเป็นยาที่นิยมใช้กันมากที่สุด วัตถุประสงค์ในการวิจัย : เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพในการลดความเจ็บปวดระหว่างลิโดเคนไอออนโตโฟเรซีสกับเอมลา โดยทำการทดลองในคนคนเดียวกัน วิธีการทำวิจัย : ทำการศึกษาทดลองในผู้ป่วยทั้งหมด 16 คน ซึ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเซบอเรอิกเคอราโตซีส และต้องการผ่าตัดรักษาโดยวิธีคาร์บอนไดออกไซด์เลเซอร์ โดยจะเลือกก้อนเนื้องอกสองก้อนที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาใกล้เคียงกันและอยู่คนละด้านซ้ายขวาของร่างกายบนอวัยวะเดียวกันมาทำการทดลองเปรียบเทียบกัน โดยก้อนหนึ่งใช้วิธีลิโดเคนไอออนโตโฟเรซีสนาน 10 นาที ส่วนอีกก้อนหนึ่งใช้วิธีเอมลานาน 60 นาที หลังจากนั้นจะทำการผ่าตัดด้วยวิธีคาร์บอนไดออกไซด์เลเซอร์ หลังการผ่าตัดแต่ละครั้งจะให้ผู้ป่วยประเมินความเจ็บปวดจากการผ่าตัดโดยใช้ 100-mm VASเป็นดรรชนีวัดความเจ็บปวด และนอกจากนี้จะประเมินความพึงพอใจของผู้ป่วยในแต่ละวิธีด้วย ผลการวิจัย : พบว่าประสิทธิภาพในการลดความเจ็บปวดที่วัดจากดรรชนีวัดความเจ็บปวดระหว่างสองวิธีไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = 0.968) แต่พบว่าผู้ป่วยมีความพึงพอใจ ในวิธีลิโดเคนไอออนโตโฟเรซีสมากกว่าวิธีเอมลาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value=0.005) โดยมีผู้ป่วย 15 คนคิดเป็น 93.8% เลือกที่จะใช้วิธีลิโดเคนไอออนโตโฟเรซีสในการผ่าตัดครั้งต่อไปและไม่พบว่ามีผลข้างเคียงที่ร้ายแรงใด ๆ เกิดขึ้นระหว่างทำการทดลองทั้งสองวิธี สรุปผลการวิจัย : ลิโดเคนไอออนโตโฟเรซีส 10 นาทีมีประสิทธิภาพในการลดความเจ็บปวดไม่ต่างจากเอมลา 60 นาที ในการผ่าตัดเซบอเรอิกเคอราโตซีสด้วยวิธีคาร์บอนไดออกไซด์เลเซอร์ และไม่พบว่ามีผลข้างเคียงที่ร้ายแรง ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีความพึงพอใจในวิธีนี้ ลิโดเคนไอออนโตโฟเรซีสจึงเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่นำมาใช้ลดความเจ็บปวดในการผ่าตัดเนื้องอกผิวหนังชนิดตื้นด้วยคาร์บอนไดออกไซด์เลเซอร์