วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2544

การศึกษาเชิงพรรณนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ของบุคลากรสาธารณสุขเกี่ยวกับความสำคัญและสภาพที่เป็นจริงของเป้าหมายหลัก 5 ประการของโครงการพัฒนาสุขภาพจิต ผู้สูงอายุ ปี พ.ศ.2544 กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยบุคลากรสาธารณสุข ผู้รับผิดชอบการดำเนินโครงการฯ จำนวน 220 คน ในโรงพยาบาลจิตเวช 5 แห่ง เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามทางไปรษณีย์ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ – เมษายน 2545 อัตราการตอบกลับ ร้อยละ 80.9 (มีผู้ตอบกลับ 178 ราย) พบว่าโดยทั่วไปคะแนนการรับรู้ของบุคลากรสาธารณสุขเกี่ยวกับความสำคัญและสภาพที่เป็นจริงของเป้าหมายหลัก 5 ประการ อยู่ในระดับสูง (คะแนนระหว่าง 2.00-3.00) และระดับ ปานกลาง (คะแนนอยู่ระหว่าง 1.00-1.99) ตามลำดับ การเปรียบเทียบคะแนนการรับรู้ ความสำคัญและสภาพที่เป็นจริงในรายเป้าหมายเป็นดังนี้ คือ การมีคู่มือมาตรฐานบริการ 2.14 และ 1.87 คะแนน ตามลำดับ การมีบริการที่มีมาตรฐานในโรงพยาบาล 2.51 และ 1.88 คะแนน บุคลากรได้รับการพัฒนาศักยภาพ 2.54 และ 1.98 คะแนน การมีคู่มือภาวะสมองเสื่อม/ภาวะซึมเศร้า 2.43/2.89 และ 1.79/1.76 คะแนน การมีฐานข้อมูล 2.49 และ 1.67 คะแนน และคะแนนในภาพรวมของการรับรู้ความสำคัญ และสภาพเป็นจริง คือ 2.53 และ 1.82 คะแนน ตามลำดับ ความแตกต่างของคะแนนการรับรู้ ความสำคัญ และสภาพเป็นจริงของเป้าหมายหลัก 5 ประการ บ่งชี้ว่า ยังมีความเป็นไปได้ ที่จะปรับปรุงพัฒนา ให้การดำเนินโครงการพัฒนาสุขภาพจิต ผู้สูงอายุมีประสิทธิภาพมากขึ้น