วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2544

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อภาวะซึมเศร้าของผู้เสพแอมเฟตามีนในระยะถอนยาที่เข้ารับการรักษา ณ แผนกผู้ป่วยนอก ของโรงพยาบาลธัญญารักษ์ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยรายใหม่ที่ติดแอมเฟตามีน และมีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้จำนวน 120 คน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มศึกษา (กลุ่มที่มีภาวะซึมเศร้า) จำนวน 60 คน และกลุ่มควบคุม (กลุ่มที่ไม่มีภาวะซึมเศร้า) จำนวน 60 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามสภาวะทางจิต-สังคม (Phycho-social interview form) แบบสัมภาษณ์คัดกรองอาการทางจิตเวช (Screening interview of Mental disorder) แบบประเมินสำหรับความซึมเศร้า (Hamilton Rating Scale for Depression) และแบบประเมินอาการถอนยา (Amphetamine Withdrawal Quesionnaire) สถิติ ใช้ Univariate analysis เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่าง และค้นหาปัจจัยที่สัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าในระยะถอนพิษยาด้วย Forword Multiple logistic regression จากการวิเคราะห์ตัวแปรเดี่ยวพบว่า ความเพียงพอของรายได้ ปริมาณการใช้แอมเฟตามีน/สัปดาห์ ระยะเวลาที่ใช้แอมเฟตามีน สถานที่ตั้งของแหล่งขายยาเสพติด ของทั้งสองกลุ่มมีความแตกต่างกันที่ระดับ .01 ผลการวิเคราะห์การถดถอยพหุแบบลอจิสติค พบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะซึมเศร้าของผู้เสพแอมเฟตามีนในระยะถอนพิษยาที่ระดับ .001 คือ ปริมาณแอมเฟตามีนที่ใช้/สัปดาห์ และระยะเวลาในการใช้แอมเฟตามีน