วิทยานิพนธ์ (ภ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

ภาวะน้ำหนักเกิน เป็นปัญหาทางสาธารณสุขที่สำคัญและเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรคเรื้อรังมากมาย โดยทั่วไปมีสาเหตุจากพฤติกรรมการบริโภคที่ไม่เหมาะสมซึ่งอาจทำให้เกิดภาวะขาดโฟเลตและเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดได้ การศึกษานี้ได้วิเคราะห์ปริมาณโฟเลตในซีรัมและในเม็ดเลือดแดงเพื่อประเมินภาวะโฟเลตในอาสาสมัครที่มีน้ำหนักเกินจำนวน 48 คน และน้ำหนักปกติจำนวน 31 คน ที่มาบริจาคโลหิต ณ ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย ด้วยวิธีทางจุลชีววิทยาโดยใช้เชื้อ Lactobacillus casei, ATCC. No.7469 และประเมินพฤติกรรมการบริโภคโดยใช้แบบสอบถามอาหารที่บริโภคย้อนหลัง 24 ชั่วโมงและแบบสอบถามความถี่อาหารบริโภคกึ่งปริมาณเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารที่มีโฟเลตสูงกับภาวะโฟเลต ผลการศึกษาพบว่าร้อยละ 31.2 ของผู้มีน้ำหนักเกิน มีระดับโฟเลตในเม็ดเลือดแดงต่ำกว่ามาตรฐาน ปริมาณโฟเลตในเม็ดเลือดแดงเฉลี่ยของอาสาสมัครที่มีน้ำหนักเกินแตกต่างจากปริมาณโฟเลตในเม็ดเลือดแดงเฉลี่ยของอาสาสมัครที่มีน้ำหนักปกติอย่างมีนัยสำคัญ (109.60+-27.23 และ 186.40+-70.03 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร ตามลำดับ, p<0.05) ปริมาณโฟเลตที่ทั้งสองกลุ่มได้รับจากอาหารซึ่งคำนวณจากแบบสอบถามทั้งสองชนิดมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณโฟเลตในเม็ดเลือดแดง (p [มากกว่าหรือเท่ากับ] 0.001) และพบว่ากลุ่มคนที่มีน้ำหนักเกินได้รับโฟเลตจากอาหารประเภทถั่วและงาต่ำกว่ากลุ่มที่มีน้ำหนักปกติ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับภาวะโฟเลตต่ำได้ ดังนั้นในผู้ที่มีน้ำหนักเกินควรได้รับคำแนะนำให้มีการบริโภคแหล่งอาหารที่มีโฟเลตสูงเพิ่มขึ้นเพื่อป้องกันภาวะขาดโฟเลตซึ่งเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด