วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบความพึงพอใจในบริการพยาบาลของผู้ป่วยในหน่วยพักรอดูอาการระหว่างกลุ่มที่ได้รับบริการพยาบาลตามโปรแกรมฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาลกับกลุ่มที่ได้รับบริการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยจำนวน 54 คน ที่มาใช้บริการในหน่วยพักรอดูอาการ โรงพยาบาลศิริราช แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ๆ ละ 18 คน คัดเลือกเข้ากลุ่มโดยวิธีการจับคู่ตามลักษณะของเพศ อายุ และประสบการณ์การรักษาในโรงพยาบาล เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ โปรแกรมฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาล ซึ่งใช้แนวคิดสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของ Peplau คู่มือการฝึกพฤติกรรมบริการ แบบประเมินการฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาล แบบสังเกตพฤติกรรมบริการพยาบาล และเครื่องมือที่ใช้ในการประเมินผลการทดลอง ได้แก่ แบบสอบถามความพึงพอใจในบริการพยาบาลของผู้ป่วย เครื่องมือวิจัยทั้งหมดผ่านการตรวจสอบจากผู้ทรงคุณวุฒิ และตรวจสอบความเที่ยงของแบบสังเกตพฤติกรรมบริการพยาบาล แบบประเมินการฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาล และแบบสอบถามความพึงพอใจในบริการพยาบาลของผู้ป่วย ได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ .80, .82 และ .92 ตามลำดับ วิธีการ ดำเนินการทดลอง คือ กลุ่มผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมที่ 1 และกลุ่มควบคุมที่ 2 จะได้รับบริการพยาบาลตามปกติ และตอบแบบสอบถามก่อนจำหน่ายออกจากหอผู้ป่วย ส่วนกลุ่มที่ 3 จะได้รับบริการจากพยาบาลที่ผ่านการฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาลมาแล้ว และตอบแบบสอบถามก่อนออกจากหอผู้ป่วยเช่นกัน และรวบรวมข้อมูลเพื่อประเมินผลการทดลอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการทดลองนำมาวิเคราะห์สถิติ โดยใช้ ค่าเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ ความพึงพอใจในบริการพยาบาลของผู้ป่วย หน่วยพักรอดูอาการผู้ป่วยนอก กลุ่มควบคุมกับกลุ่มทดลองหลังการใช้โปรแกรมฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาล สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จากผลการวิจัยดังกล่าวแสดงว่า โปรแกรมฝึกพฤติกรรมบริการพยาบาลมีประสิทธิภาพในการเพิ่มความพึงพอใจในบริการพยาบาลแก่ผู้ป่วยหรือผู้ใช้บริการหน่วยพักรอดูอาการผู้ป่วยนอก