วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของนักศึกษาพยาบาล บทบาทอาจารย์ในการอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ สภาพแวดล้อมในสถาบัน และหาความสัมพันธ์ระหว่างความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง บทบาทอาจารย์ในการอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ สภาพแวดล้อมในสถาบัน กับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง ของนักศึกษาพยาบาล สถาบันการศึกษาพยาบาลของรัฐ สังกัดทบวงมหาวิทยาลัย จำนวน 304 คน ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบ หลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง แบบสอบถามบทบาทอาจารย์ในการอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ แบบสอบถามสภาพแวดล้อมในสถาบัน แบบสอบถามความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง ซึ่งผ่านการตรวจความตรงตามเนื้อหาและหาค่าความเที่ยงได้ .87,.92,.94 และ.87 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์ สหสัมพันธ์ของเพียร์สันผลการวิจัยที่สำคัญสรุปได้ดังนี้ 1. ความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษาพยาบาล สถาบันการศึกษาพยาบาลของรัฐ สังกัด ทบวงมหาวิทยาลัยอยู่ในระดับสูง 2. ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของนักศึกษาพยาบาลอยู่ในระดับสูง บทบาทอาจารย์ในการอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้อยู่ในระดับปฏิบัติมาก และสภาพแวดล้อมในสถาบันอยู่ในระดับเหมาะสมมาก 3. ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง บทบาทอาจารย์ในการอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ และสภาพแวดล้อมในสถาบันมีความสัมพันธ์ทางบวก กับความพร้อมในการเรียนรู้ด้วยตนเอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05