วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

ในการวิเคราะห์โครงสร้างต้านทานแผ่นดินไหว จะพิจารณาแรงที่กระทำกับโครงสร้างในแต่ละทิศทางที่ตั้งฉากกันโดยแยกจากกัน ซึ่งในความเป็นจริงแผ่นดินไหวกระทำในทุกทิศทางพร้อมกัน ในงานวิจัยนี้ได้ศึกษาผลตอบสนองที่พิจารณาผลของแผ่นดินไหวสองทิศทาง โดยจำลองโครงสร้างในระบบขั้นความเสรีเท่ากับสอง ซึ่งเคลื่อนที่ได้สองทิศทางในแนวราบ โดยนำเสนอสเปกตรัมระยะเคลื่อนที่สูงสุดซึ่งเรียกว่า "สเปกตรัมระยะเคลื่อนที่ที่พิจารณาผลของแผ่นดินไหวสองทิศทาง" ในการศึกษาได้ใช้คลื่นแผ่นดินไหวระยะใกล้จำนวน 30 คลื่น ที่บันทึกจากสถานีวัดที่มีลักษณะดินประเภทหิน ดินแข็งและดินอ่อนโดยพิจารณาผลของทิศทางที่คลื่นแผ่นดินไหวกระทำกับโครงสร้างโดยรอบทิศทาง และได้เสนอผลการวิเคราะห์อยู่ในรูปของสเปกตรัมอัตราส่วนระยะเคลื่อนที่ คือเป็นอัตราส่วนระหว่างสเปกตรัมระยะเคลื่อนที่ในแนวรัศมีกับสเปกตรัมระยะเคลื่อนที่ในแกนเดียว และเสนอสเปกตรัมทิศทางการเคลื่อนที่ของโครงสร้างที่สอดคล้องกับระยะเคลื่อนที่ในแนวรัศมี สุดท้ายได้เสนอสมการเพื่อการใช้งานการออกแบบ ผลการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าระยะเคลื่อนที่สูงสุดในแนวรัศมีส่วนใหญ่เกิดเมื่อมุมของคลื่นแผ่นดินไหวที่มีความรุนแรงสูงสุดกระทำในแกนที่มีคาบของโครงสร้างมากกว่า โดยปัจจัยที่มีผลต่อสเปกตรัมระยะเคลื่อนที่ในแนวรัศมีและสเปกตรัมทิศทางการเคลื่อนที่ คือคาบของโครงสร้างในแต่ละแกนและมุมของคลื่นแผ่นดินไหวที่กระทำกับโครงสร้างโดยทิศทางของการเคลื่อนที่สูงสุดในแนวรัศมีจะเอียงไปทางแกนทีทีคาบมากกว่าเป็นหลัก ค่าเฉลี่ยของสเปกตรัมอัตราส่วนระยะเคลื่อนที่มีค่าเท่ากับ 1.1-1.7 สำหรับหิน 1.1 -1.6 สำหรับดินแข็งและ 1.1-1.4 สำหรับหินอ่อน โดยขนาดของแผ่นดินไหวและระยะทางไม่มีนัยสำคัญกับสเปกตรัมอัตราส่วนระยะเคลื่อนที่และสเปกตรัมทิศทางการเคลื่อนที่