การศึกษาปัจจัยทางชีวกายภาพและปัจจัยเศรษฐ-สังคมที่มีอิทธิพลต่อการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติของราษฎร บริเวณพื้นที่อุทยานแห่งชาติภูพาน จังหวัดสกลนครจากผลการศึกษาพบว่า ประชากรกลุ่มตัวอย่างในพื้นที่ลุ่มน้ำย่อยบริเวณอุทยานแห่งขาติภูพาน เป็นเพศชาย ร้อยละ 41.6 เพศหญิงร้อยละ 58.4 การประกอบอาชีพหลักของประชากรกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทางการเกษตร คือ ทำนา ทำไร่ และทำสวน ร้อยละ 69.37มีรายได้รวมเฉลี่ยต่อปีเท่ากับ 44,417.81 บาท และจากการศึกษาการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติ ภายในพื้นที่อุทยานแห่งชาติภูพานของราษฎรนั้น พบว่าประชากรกลุ่มตัวอย่างเคยเข้าไปใช้ประโยชน์ร้อยละ 57.0 โดยภาพรวมแล้วกลุ่มตัวอย่างมีความถี่ในการเข้าไปใช้ประโยชน์จากทรัพยากรฯ ในระดับน้อย โดยมีการใช้ประโยชน์ด้านการเข้าไปเก็บหาพืชป่า เช่น เห็ด มากที่สุด รองลงมาเป็นการเข้าไปหาฟืนในป่า และน้อยที่สุด คือการเข้าไปเก็บหาน้ำผึ้ง และวัตถุประสงค์ของการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติจะนำไปใช้บริโภคในครัวเรือนเป็นส่วนใหญ่ ร้อยละ 46.5 การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติของราษฎร พบว่าปัจจัยทางด้านชีวกายภาพ อันประกอบด้วย สถานภาพความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่ ความลาดชันเฉลี่ยของพื้นที่ และสัดส่วนการกระจายของถนนภายในพื้นที่อุทยานแห่งชาติภูพาน นั้นไม่มีอิทธิพลใดๆ ต่อการใช้ประโยชน์ทรัพยากรฯภายในพื้นที่ จากการศึกษาปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจและสังคมนั้นพบว่า กลุ่มประชากรที่มีรายได้รวมระหว่าง 10,000-40,000 บาทต่อปีและกลุ่มประชากรที่มีหนี้สิน นั้นเป็นกลุ่มคนมีโอกาสเข้าไปใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติบริเวณพื้นที่อุทยานแห่งชาติภูพานมากที่สุด โดยมีค่าความสหสัมพันธ์รวมเท่ากับ 0.977ที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 หรือความเชื่อมั่น 95 เปอร์เซ็นต์