วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545

ศึกษาปัญหาการออกแบบโทโปโลยี การจัดสรรเส้นทาง และการจัดสรรความยาวคลื่นสำหรับเครือข่าย WDM ที่สามารถป้องกันการเสียหายของหนึ่งข่ายเชื่อมโยงได้ วิธีการป้องกันการเสียหายของข่ายเชื่อมโยงที่พิจารณามีด้วยกันหลายวิธี โดยอาศัยหลักการของการจัดสรรเส้นทางใหม่แบบ path restoration และ link restoration วัตถุประสงค์หลักในการออกแบบคือเพื่อลดต้นทุนของเครือข่ายให้ต่ำที่สุด ซึ่งรวมทั้งต้นทุนของข่ายเชื่อมโยงและเส้นใยแก้วนำแสง ในขณะที่ต้องสามารถรองรับทราฟฟิกและฟื้นคืนจากสภาวะที่มีการเสียหายได้ วิธีการออกแบบจะทำผ่านทางแบบจำลองทางคณิตศาสตร์โดยใช้เทคนิค ILP เพื่อให้สามารถรับประกันได้ว่าเป็นผลการออกแบบที่ดีที่สุด ประเด็นหลักของงานวิจัยนี้คือปัญหาทั้งหมดในกระบวนการออกแบบ ได้ถูกพิจารณาไปพร้อมกันเพื่อให้ได้ผลเฉลยจากการออกแบบที่มีประสิทธิภาพ แต่อย่างไรก็ตามวิธีการนี้เป็นสาเหตุให้ความซับซ้อนของปัญหาเพิ่มขึ้นอย่างมาก จึงทำให้ต้องการเวลาในการคำนวณหาผลเฉลยมากเกินความเหมาะสม แม้ว่าเป็นเครือข่ายขนาดเล็ก ดังนั้นฮิวริสติกอัลกอริทึมจึงได้ถูกนำเสนอ และนำมาประยุกต์ใช้กับเครือข่ายที่มีขนาดใหญ่ขึ้น จากผลการทดลองของเครือข่ายตัวอย่างพบว่า ต้นทุนของผลเฉลยที่ได้ขึ้นอยู่กับวิธีการป้องกันการเสียหาย จำนวนความยาวคลื่น และความสามารถในการแปลงผันความยาวคลื่น โดยทั่วไปแล้ววิธีการป้องกันการเสียหายที่อาศัยหลักการของ path restoration ต้องการต้นทุนต่ำกว่าวิธี link restoration เป็นที่ชัดเจนว่าการเพิ่มจำนวนความยาวคลื่น สามารถช่วยลดจำนวนเส้นใยแก้วนำแสงลงได้ อย่างไรก็ตามถึงกระนั้นการแปลงผันความยาวคลื่น ไม่จำเป็นว่าจะมีผลในการช่วยให้ประหยัดต้นทุนได้ สิ่งที่น่าสนใจประการสุดท้ายคือโทโปโลยีและค่า connectivity ของระบบที่แตกต่างกัน เช่น วิธีการป้องกันการเสียหาย จำนวนความยาวคลื่น และความสามารถในการแปลงผันความยาวคลื่น สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้อย่างหลากหลาย