วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2544

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาหาประสิทธิภาพของ สารเคมีในการลดอัตราร้อยละ ของการหลุดร่อน ของพื้นผิว ดินลูกรังบดอัดแน่น สารเคมี ที่ใช้ในการศึกษาวิจัยคือ น้ำ, โซเดียมคลอไรด์, แคลเซียมคลอไรด์, โพลิเมอร์อิมัลชัน และแอสฟัลต์อิมัลชัน แผนการทดสอบ ประกอบไปด้วย (1) การทดสอบเบื้องต้นของพื้นผิวทาง อาทิเช่น การทดสอบการบดอัด, การทดสอบการรับน้ำหนัก และการทดสอบคุณสมบัติเบื้องต้นของดิน (2) การทดสอบการรักษาปริมาณความชื้น (3) การทดสอบการหลุดร่อนของพื้นผิวดิน โดยเครื่องมือที่ใช้ในการทดสอบ ตามข้อที่สอง และที่สาม เป็นเครื่องมือที่ได้มีการพัฒนาขึ้นมาใหม่เพื่อใช้ในการศึกษาวิจัย ผลการทดสอบแสดงโดย นำเอากรณีที่ไม่ได้ใช้สารเคมีกับผิวดิน เป็นผลที่ใช้ในการเปรียบเทียบ โดยพบว่าสารเคมีที่ใช้ทุกชนิด มีผลให้ดินมีความสามารถในการรักษาความชื้นเพิ่มขึ้น และมีผลในการลดการหลุดร่อนของพื้นผิวดินอันเนื่องมาจากการวิ่งผ่านของล้อรถ โดยมีผลต่างกันเพียงเล็กน้อยในแต่ละสารเคมีที่ใช้โดยการใช้โซเดียมคลอไรด์ และแคลเซียมคลอไรด์ อาจมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม เพราะสารทั้งสองสามารถละลายน้ำได้ อาจเจือปนลงสู่แหล่งน้ำข้างเคียงถ้ามีการใช้งานในปริมาณมากพอ, โดยการใช้น้ำ ไม่สามารถตอบสนองความต้องการทางด้านวิศวกรรม เพราะมีค่าประสิทธิภาพในการลดการหลุดร่อนที่ต่ำ และยังต้องมีการราดอยู่บ่อยๆ, โดยการใช้โพลิเมอร์อิมัลชัน จะมีราคาค่าวัสดุที่แพงมาก ดังนั้นการเลือกใช้ แอสฟัลต์อิมัลชัน จึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสม ในการใช้ลดการหลุดร่อนของพื้นผิวดิน เพราะ การใช้แอสฟัลต์อิมัลชัน มีประสิทธิภาพที่สูงในการลดการหลุดร่อน, ค่าวัสดุต่ำ และในการใช้งาน ก็ไม่สามารถละลายได้โดยน้ำ ซึ่งอาจทำให้มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม น้อยมาก