วิทยานิพนธ์ (นศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

ศึกษารูปแบบกลยุทธ์ในการเจรจาต่อรองของตำรวจที่สื่อสารกับคนร้าย และศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวในการเจรจาต่อรอง โดยประชากรที่ใช้ในการศึกษาวิจัยในครั้งนี้ ประกอบไปด้วยสื่อมวลชน หน่วยกู้ภัย นักจิตวิทยา ประชาชนที่ร่วมอยู่ในเหตุการณ์การจับตัวประกัน และเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เข้าร่วมในเหตุการณ์คนร้ายจับตัวประกัน ซึ่งแบ่งเป็น เหตุการณ์จับตัวประกันที่เป็นการก่อการร้ายสากล และเหตุการณ์ที่เป็นการจับตัวประกันในระดับทั่วไป โดยใช้การสัมภาษณ์ในการหาข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบที่เจ้าหน้าที่ตำรวจใช้ในการเจรจาต่อรองกับคนร้ายจับตัวประกันประกอบไปด้วย การสร้างความไว้วางใจ ซึ่งประกอบไปด้วยการพูดคุยเพื่อปลอบประโลม การสอบถามข้อมูลทั่วๆ ไป และการแต่งกายเป็นผู้ที่ประกอบอาชีพอื่นที่มิใช่เครื่องแบบของเจ้าหน้าที่ตำรวจ การสร้างสัมพันธ์ การแสดงความเห็นอกเห็นใจ การใช้คำถามปลายเปิด การหลีกเลี่ยงการพูดโกหกแต่ไม่พูดความจริงโดยอ้างหลักเหตุผล การถ่วงเวลา การใช้ความเงียบ และการใช้สรรพนามที่เหมาะสม ส่วนในด้านของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จ หรือความล้มเหลวในการเจรจากับคนร้าย ได้แก่ พื้นฐานของคนร้าย พื้นฐานในการวางแผนการเจรจากับคนร้าย เป้าหมายการเจรจา การจัดชุดเจรจาต่อรอง กลยุทธ์ลักษณะการเจรจา และข้อจำกัดในการตั้งเงื่อนไขของคนร้าย