วิทยานิพนธ์ (นศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษารูปแบบการสื่อสารของเครือข่ายวิทยุสมัครเล่น ในภาวะวิกฤต โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ดำเนินการเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก โดยกลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ นักวิทยุสมัครเล่นในอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น ผลการวิจัยพบว่า 1. นักวิทยุสมัครเล่น มีการสื่อสารเป็นรูปแบบเครือข่าย โดยมีลักษณะเป็นเครือข่ายย่อยซ้อนอยู่ในเครือข่ายใหญ่ การสื่อสารภายในเครือข่ายเป็นการสื่อสารในแนวนอน โดยใช้การสื่อสารแบบสอบทาง และแบบกระจายอำนาจ บุคคลที่สื่อสารกันภายในเครือข่ายวิทยุสมัครเล่น ได้แก่ สมาชิก และพันธมิตร การสื่อสารในประเด็นที่ต่างกันจะมีรูปแบบการสื่อสารที่แตกต่างกัน โดยมีสมาคมนักวิทยุสมัครเล่นจังหวัดขอนแก่นและประธานของกลุ่มและชมรมต่างๆ เป็นแกนนำและศูนย์กลางในการกระจายข่าวสารไปยังสมาชิก 2. ประเด็นในการสื่อสารภายในเครือข่าย ได้แก่ ก.การสื่อสารในเรื่องเกี่ยวกับระเบียบราชการและข้อบังคับเกี่ยวกับนักวิทยุสมัครเล่น ข. ความเคลื่อนไหวของนักวิทยุสมัครเล่น ค. กิจกรรมเพื่อสังคม ง. เรื่องส่วนตัว 3. หากวิเคราะห์ตามตัวชี้วัดความสัมพันธ์ในเครือข่ายการสื่อสาร พบว่า เครือข่ายการสื่อสารของนักวิทยุสมัครเล่นเป็นเครือข่ายที่มีการครอบงำต่ำ มีความยืดหยุ่นสูง มีความเท่าเทียมกันในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสาร มีความสมดุลย์สูงและเป็นเครือข่ายเปิด 4. เมื่อเกิดภาวะวิกฤต เครือข่ายจะมีการประสานความร่วมมือกับพันธมิตรในการแก้ไขภาวะวิกฤตนั้นๆ โดยรูปแบบการสื่อสารจะแตกต่างกันไปแล้วแต่เหตุการณ์ การสื่อสารในภาวะวิกฤตเป็นการสื่อสารแบบรวมศูนย์ โดยทุกเหตุการณ์ตำรวจจะทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางในการติดต่อสื่อสาร ช่องทางหลักได้แก่ การสื่อสารผ่านทางวิทยุคมนาคม ส่วนช่องทางการสื่อสารของ ได้แก่โทรศัพท์