วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มุ่งศึกษาปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการออกคำสั่งปิดชั่วคราวหรือการพักใช้ใบอนุญาตประกอบการกับเจ้าของหรือผู้ดำเนินกิจการสถานประกอบการที่มีการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดตามกฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด เนื่องจากจำนวนของการสั่งปิดชั่วคราวหรือการพักใช้ใบอนุญาตประกอบการดังกล่าวมีจำนวนที่น้อยมาก ซึ่งย่อมสะท้อนประสิทธิภาพของการนำมาตรการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดในสถานประกอบการมาใช้บังคับเป็นเครื่องมือในการแก้ไขและคลื่คลายสถานการณ์ปัญหาการแพร่ระบาดของยาเสพติดในสถานประกอบการ จากการศึกษาพบว่า คำสั่งปิดชั่วคราวหรือการพักใช้ใบอนุญาตประกอบการของสถานประกอบการที่มีการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด ที่ออกโดยคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดถือเป็นคำสั่งทางปกครองตามหลักกฎหมายปกครอง และการดำเนินมาตรการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดในสถานประกอบการประสบปัญหาในหลายประการด้วยกัน กล่าวคือ ปัญหาด้านองค์กรผู้มีอำนาจออกคำสั่ง ที่มีโครงสร้างองค์กรเป็นฝ่ายบริหารระดับสูง ทำให้ยากต่อการดำเนินกระบวนพิจารณาปัญหาด้านขั้นตอนและวิธีการออกคำสั่งปิดชั่วคราวหรือการพักใช้ใบอนุญาตประกอบการที่มีความซับซ้อน ใช้ระยะเวลานาน ไม่เอื้อต่อการบังใช้กฎหมาย ปัญหาด้านบทลงโทษสถานประกอบการที่ถือว่าไม่รุนแรงเพียงพอที่จะทำให้เจ้าของหรือผู้ดำเนินกิจการเกิดความเกรงกลัวและปฏิบัติตามกฎหมายและปัญหาด้านนโยบายของฝ่ายบริหารต่อการแก้ไขปัญหายาเสพติดในสถานประกอบการที่ขาดความชัดเจนและเป็นรูปธรรม รวมทั้งปัญหาการบังคับใช้กฎหมายในการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดในสถานประกอบการที่มีกระบวนการหลากหลายขั้นตอน ทำให้เจ้าหน้าที่ที่เกีย่วข้องหลีกเลี่ยงไปใช้มาตรการทางกฎหมายด้านอื่นๆ แทน ดังนั้น ควรมีการแก้ไขปรับปรุงพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามยาเสพติด พ.ศ. 2519 ประกาศและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินมาตรการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดในสถานประกอบการ เพื่อให้มีการขยายระยะเวลาของบทลงโทษ การปรับเปลี่ยนหลักเกณฑ์ วิธีการเงื่อนไข และองค์กรที่มีอำนาจในการส่งปิดชั่วคราวหรือการพักใช้ใบอนุญาตประกอบการของสถานประกอบการที่มีการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด ให้มีความเหมาะสมและเกิดประสิทธิภาพในการบังคับใช้กฎหมายอย่างแท้จริง