งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีแสดงวัจนกรรมการตอบรับคำขอโทษในภาษาไทยและความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีดังกล่าวกับน้ำหนักความคิด ข้อมูลที่ใช้ในการวิเคราะห์ได้มาจากแบบสอบถามชนิดเติมเต็มบทสนทนา (DCT) กลุ่มตัวอย่างที่เลือกเป็นนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีและปริญญาโท จำนวนทั้งสิ้น 200 คน ได้แบบสอบถามคืนกลับมาในการวิเคราะห์ทั้งสิ้น 164 ชุด คิดเป็นร้อยละ 82 ของแบบสอบถามที่แจกไปทั้งหมด ผลการวิจัยพบว่ากลวิธีการตอบรับคำขอโทษมีหลายกลวิธี กลวิธีเหล่านี้สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ กลวิธีการตอบรับคำขอโทษในทางบวก และกลวิธีการตอบรับคำขอโทษในทางลบ ในกลวิธีการตอบรับคำขอโทษในทางบวก จะสามารถแบ่งออกเป็นกลวิธีย่อย ๆ ได้อีก 6 กลวิธีคือ การเอ่ยถ้อยคำเชิงไม่ถือโทษ การปลอบใจการหยอกล้อ การกล่าวโทษสิ่งอื่นหรือตัวเอง การเอ่ยขอโทษกลับ การกล่ามชม ในกลวิธีการตอบรับคำขอโทษในทางลบก็จะสามารถแบ่งเป็นกลวิธีย่อย ๆ ได้อีก 7 กลวิธีคือการแนะนำตักเตือน การเรียกร้องสิ่งอื่นตอบแทน การตำหนิ การซักถามต่อ การสั่งการตัดความสัมพันธ์ การข่มขู่คาดโทษ ผู้วิจัยพบว่าในการเลือกใช้กลวิธีการตอบรับคำขอโทษจะแปรไปตามน้ำหนักความผิดที่เกิดขึ้น กล่าวคือในกรณีที่มีผู้ตอบแบบสอบถามประเมินว่าผู้ขอโทษไม่มีความผิดหรือมีความผิดน้อยก็จะนิยมเลือกใช้กลวิธีการตอบรับคำขอโทษในทางบวก ส่วนในกรณีที่ผู้ตอบแบบสอบถามประเมินว่าผิดปานกลาง ผิดมาก และผิดมากจนไม่ให้อภัยก็จะนิยมเลือกใช้กลวิธีการตอบรับคำขอโทษในทางลบ โดยสังเกตได้ชัดเจนว่ายิ่งค่าน้ำหนักความผิดเพิ่มมากขึ้น ตัวเลขร้อยละในการปรากฏของกลวิธีการตอบรับคำขอโทษทางบวกก็จะลดลงและกลวิธีการตอบรับคำขอโทษทางลบก็จะเพิ่มขึ้นโดยลำดับ