~bวัตถุประสงค์ของการศึกษา :~b เพื่อเปรียบเทียบผลของโมโคลบีมายด์และอัลพราโซแลมในการรักษาโรคพานิค ~bวิธีการ :~b randomized double-blind controlled trialศึกษาในผู้ป่วยโรคพานิคตามการวินิจฉัย DSM-IV 186 ราย โดยมีผู้ป่วย 93 รายได้รับการรักษาด้วยยาโมโคลบีมายด์และ 93 ราย ได้รับการรักษา ด้วยยาอัลพราโซแลมมีระยะเวลาการศึกษา 8 อาทิตย์ ผู้ป่วยจะได้รับการสอนและแนะนำให้บันทึกอาการพานิคที่เกิดขึ้นทั้งหมดหลังจากที่ได้รับยาในสมุดบันทึกอาการพานิคแล้วจิตแพทย์จะประเมินและนับจำนวนตามเกณฑ์ DSM-IVผลของยาในการลดการเกิดอาการพานิคจะวิเคราะห์ด้วย poissonregression and Generalized Estimating Equations (GEE) ~bผลการศึกษา :~b โมโคลบีมายด์และอัลพราโซแลมสามารถลดอาการพานิคได้ตั้งแต่อาทิตย์แรกของการรักษาและอาการพานิคลดลงจนถึงอาทิตย์สุดท้ายของการรักษาในอาทิตย์แรกอัลพราโซแลมสามารถลดการ เกิดอาการพานิคได้มากกว่าโมโคลบีมายด์ Diff IR=0.96 (95%CI=0.36-1.55) แต่หลังจากอาทิตย์ที่ 3โมโคลบีมายด์จะลดการเกิดอาการพานิคได้มากกว่า โดยมีผลต่างของอัตราการเกิดอาการพานิคตามลำดับ จากอาทิตย์ที่ 4-6 ดังนี้ Diff IR= -0.42[95%CI=(-0.62)-(-0.24)], -0.27[95%CI=(-0.42)-(-0.13)], -0.44[95%CI=(-0.61)-(-1.55)], -0.7[95%CI=(-0.29)-(-0.05)], and-0.22[95%CI=(-0.34)-(-0.11)]. ผลการวิเคราะห์ด้วย GEE โดยนำจำนวนอาการพานิคก่อนการรักษา อายุ และเพศเข้ามาปรับด้วยจะได้ดังนี้adjusted incidence rate ratio=o.88 (95%CI=0.76-1.02) P=0.084 ~bสรุปผลการศึกษา :~b โมโคลบีมายด์และอัลพราโซแลมเป็นยาที่ได้ผลในการรักษาผู้ป่วยโรคพานิค สามารถลดอาการพานิคได้ดี แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการลดการเกิดอาการพานิค