วิทยานิพนธ์นี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพัฒนาการด้านแนวเรื่องแนวคิดและกลวิธีการนำเสนอในนวนิยายของรพีพร ตั้งแต่ พ.ศ. 2490 -2532 โดยใช้แนวการศึกษาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างนวนิยายกับสังคม ผลการวิจัยสรุปได้ว่า นวนิยายของรพีพรแบ่งได้เป็น 3 ยุคตามปัจจัยของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและการเมือง แต่ละยุคนั้นรพีพรได้เขียนนวนิยายทั้งประเภทเริงรมย์ และ ประเภทเริงปัญญานวนิยายทั้งสองประเภทยังปรากฎแนวเรื่องหลายแนวด้วย นวนิยายทั้งสามยุคของรพีพรมีพัฒนาการดังนี้ คือ ยุคเริ่มแรกพ.ศ. 2490 - 2500 เป็นนวนิยายเริงรมย์ ทั้งจินตนิยาย นวนิยายพาฝันนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ และนวนิยายชีวิตรักและครอบครัว ยุคที่สองพ.ศ. 2505 - 2516 นวนิยายของรพีพรเน้นหนักในประเภทเริงรมย์ มีนวนิยายผีนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ และนวนิยายชีวิตรักและครอบครัว ส่วนยุคที่สามพ.ศ. 2516 - 2532 เป็นนวนิยายเริงปัญญาที่เสนอแนวคิดเกี่ยวกับเมืองและสิทธิสตรี และนวนิยายเริงรมย์แนวชีวิตโลดโผน แนวการเขียนอันหลากหลายนี้เกิดขึ้น ดำรงอยู่ และเปลี่ยนแปลงอย่างสอดคล้องกับสภาพสังคมและการเมืองในแต่ละยุคสมัย