ได้ทำการศึกษาติดตามตรวจปรับระดับยาติจอกซินที่ให้ผลในการรักษา ในผู้ป่วยโรคหัวใจ 83 ราย ซึ่งการกำหนดขนาดที่ใช้รักษาเป็นไปตามขนาดปกติที่แพทย์ใช้อยู่ มีผู้ป่วยจำนวน 49, 30, 4 รายที่ได้รับยาในขนาด 0.25, 0.125 และ 0.125 สลับ 0.25 มิลลิกรัมต่อวัน ตามลำดับ ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะมีระดับยาอยู่ในช่วงที่ให้ผลในการรักษา และไม่พบอาการข้างเคียงที่รุนแรง มีผู้ป่วยที่มีระดับยาต่ำกว่าระดับที่ให้ผลในการรักษา 28ราย และมีผู้ป่วยเพียง 1 ราย ที่มีระดับยาสูงกว่าช่วงที่ให้ผลในการรักษา ได้ทำการศึกษากลุ่มของยาที่ให้ร่วมกับยาดิจอกซินในการรักษาโรคหัว ใจแก่ผู้ป่วย ได้แก่ กลุ่มยาขับปัสสาวะชนิดที่ไม่ทำให้สูญเสียโปแตสเซียม และ ชนิดที่ทำให้สูญเสียโปแตสเซียม, กลุ่มยาขยายหลอดเลือด และกลุ่มยา ACEI พบว่าผู้ป่วยที่ใช้ยาดิจอกซินเพียงอย่างเดียวมีระดับยาดิจอกซินในซีรัมสูงกว่าผู้ ป่วยที่ใช้ดิจอกซินร่วมกับยาขับปัสสาวะชนิดที่ทำให้สูญเสียโปแตสเซียม หรือผู้ป่วยที่ใช้ดิจอกซินร่วมกับยาขับปัสสาวะและยาในกลุ่ม ACEI อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้ทำการปรับขนาดยาในผู้ป่วยจำนวน 2 ราย ด้วยวิธีทางเภสัชจลนศาสตร์ ปรากฏว่าทำให้ผู้ป่วยมีระดับยาอยู่ในช่วงที่ให้ผลในการรักษา และผู้ป่วยมีอาการดีขึ้น อาการข้างเคียงที่พบในผู้ป่วย 1 ราย หายไปเมื่อมีการปรับขนาดยา พบความสัมพันธ์ระหว่างค่าการขจัดดิจอกซินออกทางไต และค่าการขจัดออกของครีเอตินินทางไต ซึ่งสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการทำนายค่าการขจัดออกของดิจอกซินทางไตได้เมื่อมีการศึกษาเก็บข้อมูลต่อไป