การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์และประเมินถึงการจัดสรรงบประมาณของโครงการวางแผนครอบครัวแห่งชาติ โดยพิจารณาจำนวนผู้รับบริการวางแผนครอบครัว และงบประมาณที่ได้รับว่าเหมาะสมหรือไม่โดยกำหนดพฤติกรรมการคุมกำเนิดของสตรีวัยเจริญพันธุ์ที่แต่งงานแล้ว และคุมกำเนิดนอกจากนี้การศึกษายังพิจารณาว่า รัฐบาลสามารถที่จะบรรลุเป้าหมายการจัดสรรลงประมาณ ของโครงการวางแผนครอบครัวแห่งชาติตามที่กำหนดไว้ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 7 หรือไม่กล่าวคือสามารถทำให้อัตราคุมกำเนิดได้เพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 77 โดยใช้โปรแกรมแบบเส้นตรงเป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์ โดยพิจารณาสตรีวัยเจริญพันธุ์ที่แต่งงานแล้วและคุมกำเนิน โดยใช้ยาเม็ดคุมกำเนิด ห่วงอนามัย ยาฉีดคุมกำเนิดยาฝังคุมกำเนิด และการทำหมัน ผลการศึกษาพบว่า การจัดสรรงบประมาณที่มีจำนวนจำกัดของโครงการวางแผนครอบครัวแห่งชาติ ตั้งแต่ พ.ศ.2535 ถึง 2538 มีความสมดุลย์และทำให้มีจำนวนผู้รับริการวางแผนครอบครัวมีจำนวนสูงสุดในปี พ.ศ.2539 งบประมาณที่โครงการวางแผนครอบครัวแห่งชาติได้รับจำนวน920,820,000 บาท สามารถให้บริการแก่ผู้รับบริการวางแผนครอบครัวได้รับการจัดสรร แสดงให้เห็นว่าโครงการวางแผนครอบครัวแห่งชาติตั้งเป้าหมายแสดลจำนวนผู้รับบริการวางแผนครอบครัวได้เป็นจำนวน 6.3 ล้านคน โดยใช้งบประมาณจริงเพียง 905,829,100 บาท ซึ่งต่ำกว่างบประมาณที่ได้รัฐบาลจัดสรร แสดงให้เห็นว่า โครงการวางแผนครอบครัวแห่งชาติตั้งเป้าหมายแสดงจำนวนผู้รับบริการวางแผนครอบครัวไว้ต่ำ ทำให้อัตราการคุมกำเนิดต่ำกว่าเป้าหมายที่กำหนดไว้ในแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติฉบับที่ 7 ซึ่งคาดว่าจะมีอัตราการคุมกำเนิดเท่ากับ 64.03 แต่หากพิจารณาบทบาทของเอกชนที่มีส่วนร่วมในการให้บริการคุมกำเนิน ประกอบกับสตรีในสังคมมีบทบาทมากขึ้น รวมทั้งการที่สตรีมีความรู้เกี่ยวกับการวางแผนครอบครัวทั้งในภาครัฐบาลและภาคเอกชนมากขึ้นด้วย จึงส่งผลให้อัตราคุมกำเนิดของสตรีวัยเจริญพันธุ์ที่แต่งงานแล้วเพิ่มสูงขึ้น