วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการพฤติกรรมที่เป็นปัญหาของเด็กอนุบาล ของครูประจำชั้นในกรุงเทพมหานคร ในด้านพฤติกรรมที่เป็นปัญหามากและพฤติกรรมที่เป็นปัญหาน้อย ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ครูประจำชั้นอนุบาลในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1 เขต 2 และเขต 3 และโรงเรียนสังกัดสำนักการศึกษากรุงเทพมหานคร จำนวนทั้งสิ้น 1,104 คน จากโรงเรียน 187 โรง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และแบบสังเกตเกี่ยวกับการจัดการพฤติกรรมที่เป็นปัญหาในชั้นเรียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ และร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมที่เป็นปัญหามากที่ครูประจำชั้นส่วนใหญ่พบ คือ พฤติกรรมทำร้ายร่างกายผู้อื่น 2) พฤติกรรมที่เป็นปัญหาน้อยที่ครูประจำชั้นส่วนใหญ่พบ คือ พฤติกรรมไม่สนใจการเรียน 3) วิธีการจัดการพฤติกรรม พบว่า ครูส่วนใหญ่จัดการพฤติกรรมทันทีหลังเกิดพฤติกรรม คือ อธิบายให้เด็กรู้ถึงผลเสียของสิ่งที่เด็กทำ และวางแผนการจัดการพฤติกรรมในระยะยาว คือ สังเกตพฤติกรรมของเด็กเพื่อหาสาเหตุและแนวทางในการแก้ไข และการปรึกษาผู้ปกครองเพื่อขอความร่วมมือในการจัดการพฤติกรรม