วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาความรู้ ความเข้าใจผู้ปกครองชาวไทยมุสลิมด้วยวิธีการมูชาวะเราะหฺ เรื่องการส่งเสริมการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กปฐมวัยที่กำพร้า ตัวอย่างประชากรในการวิจัยคือผู้ปกครองชาวไทยมุสลิมของเด็กปฐมวัยที่กำพร้า ที่ได้รับการอนุเคราะห์จากองค์การสงเคราะห์มุสลิมนานาชาติ จำนวน 16 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ 1. แบบทดสอบความรู้ ความเข้าใจของผู้ปกครองเรื่องการส่งเสริมการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กปฐมวัยที่กำพร้า 2. แบบสังเกตพฤติกรรมผู้ปกครองในการนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ หลังการพัฒนาความรู้ ความเข้าใจของผู้ปกครองชาวไทยมุสลิมพบว่า 1. หลังการพัฒนาความรู้ ผู้ปกครองชาวไทยมุสลิมมีความรู้ความเข้าใจเรื่องการส่งเสริมการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กปฐมวัยที่กำพร้าสูงกว่าก่อนการพัฒนาความรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. หลังการพัฒนาความรู้ผู้ปกครองชาวไทยมุสลิมมีความรู้ความเข้าใจเรื่องการส่งเสริมการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กปฐมวัยที่กำพร้าสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด คือ ร้อยละ 70 3. จากแบบสังเกตพฤติกรรมผู้ปกครองในการนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ ผู้ปกครองส่วนใหญ่มีการปฏิสัมพันธ์ทางบวกกับเด็กในลักษณะการใช้คำพูดที่ส่งเสริมกำลังใจ และท่าทีต่างๆ ที่แสดงถึงการยอมรับเด็ก ซึ่งส่งผลต่อการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็ก