วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545

สร้างและทดลองใช้โปรแกรมการปรับปรุงการพูดสำหรับครูปฐมวัย โดยใช้เทคนิคการละคร ซึ่งพัฒนาขึ้นจากแนวคิดพื้นฐานเกี่ยวกับศิลปะการละคร ที่เป็นส่วนหนึ่งของสุนทรียศาสตร์และจริยศาสตร์ ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อยกระดับจิตใจของมนุษย์ ตัวอย่างประชากร ได้แก่ กลุ่มทดลอง เป็นครูชั้นเตรียมอนุบาล ชั้นอนุบาลปีที่ 1-3 และชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-2 โรงเรียนทอรัก สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดสมุทรปราการ จำนวน 14 คน กลุ่มควบคุม เป็นครูชั้นเตรียมอนุบาล ชั้นอนุบาลปีที่ 1-3 และชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-2 โรงเรียนวรรณสว่างจิต สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาเอกชน จำนวน 14 คน สอบปฏิบัติการพูดก่อนและหลังการทดลองในสถานการณ์จริง ประเมินความพึงพอใจของครูโดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง เพื่อนำข้อมูลมาปรับปรุงโปรแกรมฯ ผลการวิจัย 1. ครูกลุ่มทดลองมีความสามารถทางการพูดในด้านความชัดเจนในการออกเสียง และด้านระดับเสียงหลังการทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม ที่ระดับความมีนัยสำคัญ .05 ส่วนความสามารถทางการพูดในด้านลีลาการพูด หลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองที่ระดับความมีนัยสำคัญ .05 แต่ไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม 2. ครูที่เข้าร่วมโปรแกรมฯ ทุกคน มีความพึงพอใจเกี่ยวกับการใช้โปรแกรมฯ ในระดับมาก ลักษณะของโปรแกรมฯ แบ่งเป็น 2 ส่วน คือ การฝึกปฏิบัติในห้องฝึกซ้อมและในห้องเรียน ประกอบด้วย 4 กิจกรรมหลัก กิจกรรมฝึกออกเสียงและตีความ กิจกรรมเล่านิทานปากเปล่า กิจกรรมเล่านิทานคำกลอนประกอบท่าทาง และกิจกรรมแสดงละครหุ่น การฝึกปฏิบัติเน้นการแสดงสดหรือพูดสด การสร้างบรรยากาศด้วยองค์ประกอบของฉาก แสง สี เสียง และอุปกรณ์เช่นเดียวกับการซ้อมละคร