วิทยานิพนธ์ (สถ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2539

ศึกษาภาระการทำความเย็นของห้องต่างๆ ในอาคาร เพื่อหาแนวทางในการจัดการการใช้พื้นที่ภายในอาคาร ให้สามารถลดขนาดโดยรวมของเครื่องปรับอากาศ และลดภาระการทำความเย็น โดยศึกษาจากพื้นที่บางส่วนของอาคารครุศาสตร์ และอาคารการศึกษานานาชาติของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นกรณีศึกษา ระเบียบวิธีวิจัย ใช้วิธีการตรวจสอบอาคารที่ศึกษา โดยการวัดค่าอุณหภูมิจากแหล่งความร้อนในตำแหน่งต่างๆ ของตัวอย่างห้อง แล้วนำไปคำนวณหาค่าภาระการทำความเย็นของแต่ละห้อง และภาระการทำความเย็นโดยรวม โดยวิเคราะห์ผลเปรียบเทียบกรณีของทั้งสองอาคาร สำหรับความเหมาะสมในการลดขนาดเครื่องปรับอากาศ เมื่อมีการใช้ระบบร่วมกัน พบว่า กรณีของอาคารการศึกษานานาชาติ สามารถที่จะลดขนาดของระบบปรับอากาศโดยรวมลงได้มากกว่า เนื่องจากการใช้งานพื้นที่อาคารที่แตกต่างกัน และภาระการทำความเย็นสูงสุดของแต่ละห้องที่เกิดขึ้นในเวลาไม่ตรงกัน จึงได้เลือกศึกษาห้องของอาคารการศึกษานานาชาติ ในการวิเคราะห์ค่าภาระการทำความเย็นสูงสุดของแต่ละห้อง และในกรณีที่ใช้ระบบปรับอากาศแบบส่วนกลางร่วมกัน ผลของการวิจัยพบว่าในการใช้งานจริง ค่าภาระการทำความเย็นโดยรวมของอาคารการศึกษานานาชาติ ที่เกิดขึ้นจะมีค่าต่ำกว่าค่าที่ได้ออกแบบไว้ (ในแต่ละห้องจะติดตั้งเครื่องปรับอากาศที่มีขนาดสูงกว่าการใช้งานจริงโดยทั่วไป) ดังนั้นหากมีการเปลี่ยนแปลงระบบให้สามารถใช้ร่วมกัน จะทำให้ลดขนาดระบบปรับอากาศโดยรวมลงได้ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ และลดการใช้พลังงานลงประมาณ 45 เปอร์เซ็นต์ เนื่องจากค่าสัมประสิทธิ์สมรรถนะของระบบปรับอากาศแบบส่วนกลางจะมีค่าที่สูงขึ้น รวมทั้งการจัดการการใช้พื้นที่ภายในอาคารให้มีความสอดคล้องกับการเกิดภาระการทำความเย็นในแต่ละช่วงเวลา โดยการหลีกเลี่ยงที่จะใช้งานในเวลาที่เกิดภาระการทำความเย็นที่สูง ซึ่งจะช่วยลดการใช้พลังงาน และลดค่าภาระการทำความเย็นสูงสุดของระบบปรับอากาศรวมได้อีกส่วนหนึ่ง จากผลของการวิจัยนี้ จะเป็นประโยชน์ในการกำหนดแนวทางการปรับปรุงอาคาร ให้สามารถลดขนาดของระบบปรับอากาศโดยรวม และลดการใช้พลังงานของอาคารลงได้