วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาในห้องปฏิบัติการ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลของวัสดุเอ็มทีเอกับวัสดุกลาสไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ชนิดดัดแปลงด้วยเรซิน ต่อเซลล์เพาะเลี้ยงจากเอ็นยึดปริทันต์ของมนุษย์ โดยนำสารละลายสกัดของวัสดุทั้งสองชนิดที่มีอัตราส่วนความเข้มข้นของสารละลายสกัดของวัสดุต่ออาหารเลี้ยงเชื้อที่ปราศจากซีรัมเท่ากับ 1:0, 1:1, 1:2, 1:4 และ 1:8 ไปวัดอัตราการเพิ่มจำนวนเซลล์ด้วยวิธีการย้อมเซลล์ด้วยสีเมธิลีนบลูที่ระยะเวลา 48 และ 72 ชั่วโมง และวัดค่าการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตสที่ระยะเวลา 24, 72 และ 120 ชั่วโมงผลการทดลองวัดอัตราการเพิ่มจำนวนเซลล์ พบว่าวัสดุกลาสไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ชนิดดัดแปลงด้วยเรซินในกลุ่มที่มีอัตราส่วนความเข้มข้นเท่ากับ 1:1, 1:2, 1:4 และ 1:8 มีผลทำให้เซลล์มีอัตราการเพิ่มจำนวนเซลล์สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมลบ ขณะที่ในวัสดุเอ็มทีเอพบว่าเฉพาะในกลุ่มที่มีอัตราส่วนความเข้มข้นเท่ากับ 1:8 ที่มีผลทำให้เซลล์มีอัตราการเพิ่มจำนวนเซลล์สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมลบ ส่วนผลการวัดค่าการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส พบว่าในวัสดุกลาสไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ชนิดดัดแปลงด้วยเรซินในทุกกลุ่มความเข้มข้น ทำให้ค่าการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตสลดต่ำลงที่ระยะเวลา 72 และ 120 ชั่วโมง ส่วนในวัสดุเอ็มทีเอพบว่าในกลุ่มที่มีความเข้มข้น 1:8 ทำให้ค่าการทำงานของเอนไซม์อัลคาไลน์ฟอสฟาเตสลดต่ำลงที่ระยะเวลา 24, 72 และ 120 ชั่วโมง โดยสรุปพบว่าวัสดุกลาสไอโอโนเมอร์ซีเมนต์ชนิดดัดแปลงด้วยเรซิน ทำให้เกิดการตอบสนองของเซลล์เอ็นยึดปริทันต์ของมนุษย์ในทางบวกมากกว่าวัสดุเอ็มทีเอ