วิทยานิพนธ์ (ภ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,2553

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มโดยมีกลุ่มควบคุม เพื่อศึกษาผลของการใช้ยาพารีค็อบซิบต่อไตในระยะสั้น ในผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าหรือเปลี่ยนข้อสะโพก ที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า ผู้ป่วย 101 ราย ที่เข้าร่วมการศึกษานี้มีอายุเฉลี่ย 60.53±8.00 ปี และมีระดับครีอาทินีนในเลือดน้อยกว่าหรือเท่ากับ 1.2 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร ผู้ป่วยแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มโดยการสุ่ม คือ กลุ่มพารีค็อกซิบ (48 ราย) และกลุ่มที่ได้รับยาตามมาตรฐานการดูแลรักษา (53 ราย) ผลการวิจัยปฐมภูมิคือค่าครีอาทินีนเคลียแรนซ์จากการเก็บปัสสาวะ 24 ชั่วโมง นอกจากนี้ได้ศึกษาเปรียบเทียบค่าครีอาทินีนเคลียแรนซ์ที่คำนวณโดยวิธีต่าง ๆ หลังให้ยาและเปรียบเทียบปริมาณปัสสาวะ ระดับยูเรียไนโตรเจนและซิสตาติน ซีในเลือด ตลอดจนโซเดียม โพแทสเซียมและครีอาทินีนในเลือดและในปัสสาวะ ระหว่าง 2 กลุ่ม โดยเก็บข้อมูลก่อนให้ยาและที่ชั่วโมงที่ 2 หลังได้รับยา ผลการศึกษาพบว่า ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของค่าครีอาทินีนเคลียแรนซ์ที่ได้จากการเก็บปัสสาวะ 24 ชั่วโมงหลังได้รับยาระหว่าง 2 กลุ่ม (85.04 มิลลิลิตรต่อนาที และ 84.50 มิลลิลิตรต่อนาที, p=0.456) อย่างไรก็ตามพบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของ fractional excretion of sodium ระดับโซเดียมและโพแทสเซียมในปัสสาวะระหว่างกลุ่ม นอกจากนี้มีผู้ป่วยซึ่งเข้ารับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่า 1 ราย หลังได้รับยาพบว่า ผู้ป่วยเข้าสู่ระยะที่ 1 ของ acute kidney injury เมื่อหยุดยาพารีค็อกซิบ ระดับครีอาทินีนในเลือดลดลงสู่ระดับพื้นฐานภายใน 24 ชั่วโมง ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของครีอาทินีนเคลียแรนซ์ที่วัดได้จากการเก็บปัสสาวะ 24 ชั่วโมง ในผู้ป่วยที่ได้รับยาฉีดพารีค็อกซิบหลังการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าหรือข้อสะโพกเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ป่วยที่ได้รับยาแก้ปวดตามมาตรฐานการดูแลรักษา