วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2528

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาบทบาทของสตรีไทยในการให้บริการด้านการศึกษาเกี่ยวกับสุขภาพ และเปรียบเทียบความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของสตรีไทยในการให้บริการทางด้านนี้ตามการรับรู้ของตนเองกับความคาดหวังของผู้รับบริการ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงพรรณา คือการวิจัยเอกสารและการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้มีจำนวน 732 คน ซึ่งประกอบด้วยสตรีผู้ให้บริการด้านการศึกษาเกี่ยวกับสุขภาพ จำนวน 193 คน และผู้รับบริการ 539 คน โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่ายจากโรงพยาบาลของรัฐบาล 4 สังกัดๆละ 1 โรงพยาบาล คือ โรงพยาบาลรามาธิบดี โรงพยาบาลราชวิถี วชิรพยาบาล และโรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยแบบสำรวจเป็นแบบสอบถามเลือกตอบแบบมาตราส่วนประเมินค่า ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้น 2 ชุด สำหรับสตรีผู้ให้บริการและผู้รับบริการ มีชุดละ 40 ข้อ ซึ่งมีเนื้อหาของแบบสอบถามเกี่ยวกับบทบาทของสตรีในการให้บริการด้านการศึกษาเกี่ยวกับสุขภาพเหมือนกัน การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการทางสถิติ โดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที ผลการวิจัยสรุปได้ว่า ความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของสตรีผู้ให้บริการทางด้านการศึกษาเกี่ยวกับสุขภาพตามการรับรู้ของตนเองอยู่ในระดับมาก 33 เรื่อง มีเพียง 7 เรื่อง เท่านั้นที่อยู่ในระดับปานกลาง ส่วนผู้รับบริการนั้นมีความคาดหวังเกี่ยวกับบทบาทของสตรีผู้ให้บริการทางด้านนี้อยู่ในระดับมากทั้ง 40 เรื่อง และเมื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของสตรี และความคาดหวังของผู้รับบริการทางด้านนี้เป็นรายข้อ พบว่าไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 14 เรื่อง นอกนั้นมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 26 เรื่อง และเรื่องที่มีความแตกต่างกันมากคือ การให้คำแนะนำเกี่ยวกับการปฏิบัติตนล่วงหน้าก่อนที่จะมีการระบาดของโรคต่างๆ ตามฤดูกาล และการให้คำแนะนำเกี่ยวกับเอกสารหรือหนังสือที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ ซึ่งพบว่าค่าเฉลี่ยของผู้รับบริการสูงกว่าค่าเฉลี่ยของสตรีผู้ให้บริการมาก