วิทยานิพนธ์ (อ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2522

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาเกี่ยวกับเรื่องศัพทาลังการ หรืออลังการด้านเสียงในภาษาสันสกฤต โดยเฉพาะในวรรณคดีสันสกฤตเรื่องพุธจิต ของ อัศวโฆษ ผู้วิจัยได้ศึกษาด้านความเป็นมา ลักษณะ และประเภท ของศัพทาลังการที่มีในตำราการประพันธ์สันสกฤต แล้วพิจารณาบทประพันธ์ในเรื่องพุทธจิต ของ อัศวโฆษ แต่ต้นจนจบต้นฉบับภาษาสันสกฤตที่มีอยู่ และวิเคราะห์จัดประเภทบทประพันธ์นั้นๆ ตามลักษณะของศัพทาลังการที่ได้ศึกษารวบรวมไว้ วิทยานิพนธ์นี้แบ่งออกเป็น 4 บท บทแรก เป็นบทนำ กล่าวถึงความเป็นมาของปัญหาวัตถุประสงค์และขอบเขตของการวิจัย วิธีดำเนินการวิจัยและประโยชน์ที่ได้จากการวิจัย บทที่ 2 เป็นเรื่องชีวประวัติและผลงานประพันธ์ของอัศวโฆษ รวมทั้งลักษณะคำประพันธ์และเนื้อเรื่องย่อของเรื่องพุทธจิต บทที 3 ว่าด้วยลักษณะของศัพทาลังการในตำราการประพันธ์ในภาษาสันสกฤต และวิเคราะห์ลักษณะของศัพทาลังการที่ปรากฏในเรื่องพุทธจิต บทที่ 4 เป็นสรุปผลการวิจัยและข้อเสนอแนะ ผลการวิจัยครั้งนี้สรุปได้ว่า ศัพทาลังการหรืออลังการด้านเสียงในเรื่องพุทธจิต ของ อัศวโฆษ มีลักษณะส่วนใหญ่ตรงกับลักษณะของศัพทาลังการในตำราการประพันธ์สันสกฤต อันแสดงให้เห็นว่า เครื่องประดับภาษาในเสียงหรือศัพทาลังการนี้มีความสำคัญและมีความจำเป็นต่อการประพันธ์วรรณคดีสันสกฤต