วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2528

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์คือ (1) เพื่อพัฒนาระบบการสอนข่าวและเหตุการณ์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และ (2) เพื่อเปรียบเทียบผลของความคิดรวบยอดด้านความมีวิจารณญาณและความสนใจต่อข่าวและเหตุการณ์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ระหว่างนักเรียนที่ครูสอนตามแผนการสอนปกติของกระทรวงศึกษาธิการกับนักเรียนที่ครูสอนด้วยระบบการสอนที่พัฒนาขึ้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1. แบบสอบวัดความคิดรวบยอดด้านความมีวิจารณญาณ และความสนใจต่อข่าวและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัว จำนวน 20 ข้อ มีระดับความยากระหว่าง 0.20-0.80 และอำนาจจำแนกระหว่าง 0.22-0.61 ค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงของแบบสอบ 0.72 2. แผนการสอนที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นจากระบบการสอนข่าวและเหตุการณ์จำนวน 4 แผน ที่ได้ผ่านการตรวจแก้ไขจากผู้ทรงคุณวุฒิ วิธีการวิจัย ตัวอย่างประชากรเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2527 จำนวน 2 ห้องเรียน ห้องละ 37 คน รวมทั้งสิ้น 74 คน ผู้วิจัยได้ทดลองสอนนักเรียนทั้งสองกลุ่มด้วยตนเอง โดยสอนห้องเรียนละ 5 คาบต่อสัปดาห์ เป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ แล้วนำคะแนนที่ได้จากแบบสอบวัดความคิดรวบยอดด้านความมีวิจารณญาณและความสนใจต่อข่าวและเหตุการณ์มาวิเคราะห์โดยการทดสอบค่า ที สรุปผลการวิจัย 1. ความคิดรวบยอดด้านความมีวิจารณญาณและความสนใจต่อข่าวและเหตุการณ์ของนักเรียนที่ครูสอนตามแผนการสอนปกติกับนักเรียนที่ครูสอนด้วยแผนการสอนที่สร้างจากระบบการสอนที่พัฒนาขึ้น มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. นักเรียนที่ครูสอนด้วยระบบการสอนข่าวและเหตุการณ์ที่พัฒนาขึ้นกับนักเรียนที่ครูสอนตามแผนการสอนปกติ มีการเรียนรู้โดยมัชฌิมเลขคณิตของคะแนนก่อนสอนและหลังสอนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีมัชฌิมเลขคณิตของคะแนนหลังสอนสูงกว่าก่อนสอน