วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการนำทรายที่ใช้แล้วจากเตาฟลูอิดไดซ์เบดและทรายธรรมชาติมาเคลือบด้วยเหล็กออกไซด์เพื่อกำจัดแคดเมียมในน้ำเสียสังเคราะห์ ในการทดลองทีละเท จะศึกษาสภาวะที่เหมาะสมต่อการกำจัดแคดเมียมคือ พีเอช ระยะเวลาเข้าสู่สมดุลที่เหมาะสม ความเข้มข้นที่เหมาะสม การคายซับด้วยสารละลายกรดและน้ำกลั่น และไอโซเทอมการดูดติดผิว การทดลองต่อเนื่องด้วยคอลัมน์ดูดซับและการฟื้นฟูสภาพ ผลการทดลองเพื่อศึกษาประสิทธิภาพการดูดซับแคดเมียมไอออน พบว่าสภาวะที่เหมาะสมในการดูดซับของตัวดูดซับทั้งสองชนิดคือ เวลาสัมผัส 4 ชั่วโมงค่าพีเอชที่เป็นกลาง ความเข้มข้นของแคดเมียมไอออนในน้ำเสียสังเคราะห์ คือ 3 มิลลิกรัมต่อลิตร ผลการทดลองพบว่า ทรายจากเตาฟลูอิดไดซ์เบดเคลือบเหล็กออกไซด์ และทรายธรรมชาติเคลือบเหล็กออกไซด์ มีประสิทธิภาพการกำจัดแคดเมียมในน้ำเสียสังเคราะห์ร้อยละ 88.66 และ 89.09 ตามลำดับ โดยสอดคล้องกับสมการการดูดซับแบบแลงมัวร์ ค่าปริมาณการดูดซับสูงสุดของตัวดูดซับทรายจากเตาฟลูอิดไดซเบดเคลือบเหล็กออกไซด์และทรายธรรมชาติเคลือบเหล็กออกไซด์เท่ากับ 0.26 มิลลิกรัมต่อกรัม ส่วนการศึกษาการคายซับ พบว่าทรายจากเตาฟลูอิดไดซ์เบดเคลือบเหล็กออกไซด์และทรายธรรมชาติเคลือบเหล็กออกไซด์ เท่ากับร้อยละ 46.57 และ 43.87 ในการทดลองแบบต่อเนื่องในคอลัมน์ เพื่อศึกษาประสิทธิภาพในการกำจัดแคดเมียมที่มีความเข้มข้น 3 มิลลิกรัมต่อลิตร ที่ความสูงของตัวดูดซับ 30,60 และ 90 เซนติเมตรป้อนน้ำเสียแบบไหลลงที่ 25 มิลลิลิตรต่อนาที พบว่าปริมาตรน้ำเสียไหลผ่านชั้นตัวดูดซับที่จุดหมดสภาพของ ทรายจากเตาฟลูอิดไดซเบดเคลือบเหล็กออกไซด์และทรายธรรมชาติเคลือบเหล็กออกไซด์ 244.6, 297.2, 345.8 และ 248.8, 292.3, 340.3 เท่าของปริมาตรของคอลัมน์ ตามลำดับ ผลของการฟื้นฟูสภาพใน 5 รอบการทำงานพบว่า คุณภาพน้ำที่ผ่านการบำบัดจะลดลงเมื่อทำการฟื้นฟูสภาพ