ชุดโครงการ “วาระแห่งชาติเพื่อการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวสู่การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมอย่างยั่งยืน ปี 2552” เป็นการวิจัยท่องเที่ยวเชิงบูรณาการเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการพัฒนาประเทศ โดยอาศัยการท่องเที่ยวเป็นกลไกขับเคลื่อนเพื่อก่อให้เกิดกระแสเงินตราจากต่างประเทศไหลเข้ามาสู่ประเทศไทย การวิจัยนี้เน้นการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อนำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมอย่างยั่งยืน ซึ่งมีการวิจัยต่อเนื่องมาจากปี 2551 โดยคำนึงถึงมิติการพัฒนา 2 มิติหลักได้แก่ การพัฒนาเศรษฐกิจ (Economic Development) และการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Sustainable Development) ทั้งนี้การพัฒนาทั้ง 2 มิติจะดำเนินไปร่วมกันบนฐานทรัพยากรที่มีอยู่และมีทิศทางการพัฒนาโดยใช้ความรู้จากการวิจัย ซึ่งผลการวิจัยของโครงการวิจัยที่เป็นประเด็นด้านองค์ประกอบการท่องเที่ยว จะต้องก่อให้เกิดการส่งเสริมหรือกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาด้านเศรษฐกิจและการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระดับสูง ทั้งนี้ชุดโครงการฯ ในปี 2552 มีวัตถุประสงค์ 4 ประการ ดังนี้ ประการแรกเพื่อส่งเสริมการสร้างองค์ความรู้ที่สนับสนุนการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนควบคู่กับการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ประการที่สองเพื่อเชื่อมโยงงานวิจัยไปสู่การประยุกต์ใช้เพื่อพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในระดับชาติ ประการที่สามเพื่อกระตุ้นให้นักวิจัยและผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวดำเนินการวิจัยร่วมกันเพื่อส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมอย่างยั่งยืนโดยใช้การท่องเที่ยวเป็นเครื่องมือ และประการสุดท้ายเพื่อค้นหารูปแบบและแนวทางการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวในพื้นที่ขนาดเล็กเพื่อเป็นต้นแบบที่สามารถนำไปใช้กับพื้นที่อื่นที่มีขนาดใหญ่ได้ โดยมีโครงการย่อยภายใต้ชุดโครงการดังกล่าวนี้ 2 โครงการ คือ โครงการ “รูปแบบพันธมิตรธุรกิจการท่องเที่ยวระหว่างไทย – กัมพูชา” โดยมีอาจารย์พิสมัย ประชานันท์จากมหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์ เป็นหัวหน้าโครงการและโครงการ “แนวทางการพัฒนาน้ำพุร้อนเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพระดับสากลด้วยการมีส่วนร่วมของชุมชน: กรณีศึกษาน้ำพุร้อนพระร่วง จังหวัดกำแพงเพชร” โดยมี ดร.วนารัตน์ กรอิสรานุกูล จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นหัวหน้าโครงการ