การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อทราบปัญหาการจัดการสโมสรวอลเลย์บอลในประเทศไทยโดยแนวคิด TQM และเปรียบเทียบระดับการรับรู้ปัญหาการจัดการสโมสรกีฬาวอลเลย์บอล จำแนกตามสถานภาพ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 352 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ 0.96 และค่าความเชื่อมั่น สัมประสิทธิ์อัลฟ่าของครอนบาค เท่ากับ 0.90 จากคณะกรรมการบริหารสโมสร ทีมผู้ฝึกสอน และนักกีฬาวอลเลย์บอลที่ขึ้นทะเบียนเป็นสโมสรสมาชิกสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทย จากนั้นนำผลที่ได้มาทำการวิเคราะห์ทางสถิติโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบตามสถานภาพด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว เมื่อพบความแตกต่าง ใช้วิธีการเปรียบเทียบรายคู่ด้วยวิธีเชฟเฟ่ (Scheffe Method) ที่นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัย 1. ด้านข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับสโมสรกีฬาวอลเลย์บอลในประเทศไทย พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนมากเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอล ประเภททีมชาย อายุต่ำกว่า 20 ปี มีการศึกษาระดับปริญญาตรี อาชีพนิสิต/นักศึกษา มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือนน้อยกว่า 10,000 บาท และประสบการณ์ที่ผ่านมาแล้วส่วนใหญ่อยู่สโมสรวอลเลย์บอลภาคกลาง 2. ระดับการรับรู้ปัญหาการจัดการสโมสรวอลเลย์บอลโดยใช้หลัก 7 ด้าน ที่เป็นส่วนหนึ่งของแนวคิด TQM ซึ่งประกอบด้วย ด้านการวางแผนกลยุทธ์และการตลาด, ด้านการกระบวนการและระบบงานภายใน, ด้านการสื่อสารภายนอกและการสร้างภาพลักษณ์องค์กร, ด้านวัฒนธรรมองค์กรและสิ่งแวดล้อม, ด้านการบริหารจัดการและโครงสร้าง, ด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์ และด้านประสิทธิภาพขององค์กร โดยภาพรวมมีปัญหาอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายละเอียดแต่ละด้านมีปัญหาอยู่ในระดับมากเช่นเดียวกัน 3. เมื่อเปรียบเทียบระดับการรับรู้ปัญหาในการจัดการสโมสรกีฬาวอลเลย์บอลทั้ง 7 ด้าน โดยจำแนกตามสถานภาพบุคลากรในสโมสรกีฬาวอลเลย์บอล พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558