วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับของความรู้ ความตระหนักและการปฏิบัติตนเพื่อลดการได้รับรังสีจากการทำงาน ของผู้ปฏิบัติงานถ่ายภาพเอกซเรย์ ในโรงพยาบาลชุมชน วิธีการ การศึกษาเชิงพรรณนา ณ จุดใดจุดหนึ่งเพื่อการสำรวจ กลุ่มตัวอย่างคือผู้ปฏิบัติงานถ่ายภาพเอกซเรย์ในโรงพยาบาลชุมชนขนาดกลางและขนาดเล็กที่สังกัดกระทรวงสาธารณสุขจำนวน 613 โรงพยาบาล เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามในช่วงเดือนสิงหาคม ถึง ธันวาคม 2558 ผลการศึกษา การตอบกลับแบบสอบถามทั้งหมด 416 โรงพยาบาล คิดเป็นร้อยละ 67.86 ร้อยละของคะแนนเฉลี่ยความรู้เท่ากับ 68.94 อยู่ในระดับพอใช้ คะแนนเฉลี่ยความรู้ค่าเฉลี่ยสูงที่สุดในเพศหญิง กลุ่มที่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับการได้รับการอบรมเกี่ยวกับเรื่องอันตรายจากการทำงานที่ได้รับรังสีและการป้องกันตนเองเพื่อลดการได้รับรังสี มีระดับการศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี ตำแหน่งงานเป็นนักรังสีการแพทย์ และปฏิบัติงานในโรงพยาบาลขนาด 90 เตียง ร้อยละของคะแนนเฉลี่ยความตระหนักเท่ากับ 92.33 อยู่ในระดับสูง คะแนนเฉลี่ยความตระหนักมีค่าเฉลี่ยสูงที่สุดในเพศหญิงและมีตำแหน่งงานเป็นนักรังสีการแพทย์ เสื้อตะกั่วมีการใช้มากที่สุดถึงร้อยละ 97.6 แว่นตาป้องกันรังสีและถุงมือป้องกันรังสีมีการใช้เพียงร้อยละ 20.8 และ 29.3 ตามลำดับ ร้อยละของคะแนนเฉลี่ยการปฏิบัติเท่ากับ 79.17 อยู่ในระดับพอใช้ คะแนนเฉลี่ยการปฏิบัติไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในทุกปัจจัย สรุป ผู้ปฏิบัติงานถ่ายภาพเอกซเรย์ควรได้รับการเพิ่มพูนความรู้เกี่ยวกับรังสีและการป้องกันอันตรายจากรังสีอย่างสม่ำเสมอเพื่อให้เกิดความปลอดภัยในการทำงานมากที่สุด คำสำคัญ ความรู้, ความตระหนัก, การปฏิบัติ, การได้รับรังสี