วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาวะที่เหมาะสมของหญ้ารูซี่ (Brachiaria ruziziensis) ในการบำบัดดินที่ปนเปื้อนสังกะสีร่วมกับการประยุกต์ใช้จลนศาสตร์ไฟฟ้า โดยการศึกษาปริมาณสังกะสีในดินที่เหมาะสมที่หญ้ารูซี่สามารถบำบัดได้ ในดินที่มีการเติมสังกะสีที่ความเข้มข้น 0, 300, 400 และ 500 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมน้ำหนักแห้งของดิน ผลการศึกษาพบว่าอัตราการรอดชีวิตและมวลชีวภาพของหญ้ารูซี่จะสูงเมื่อปลูกในดินที่มีการเติมสังกะสีที่ความเข้มข้น 300 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมน้ำหนักแห้งของดิน และไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับการปลูกหญ้ารูซี่ในดินที่ไม่มีการเติมสังกะสี ต่อมาได้ศึกษาความต่างศักย์ไฟฟ้า (0, 1, 2 และ 4 โวลต์ต่อเซนติเมตร) ระยะเวลา (0, 2, 4 และ 6 ชั่วโมงต่อวัน) และความหนาแน่นของพืช (0, 5, 10 และ 15 ต้นต่อพื้นที่หน้าตัดกระถาง) ที่เหมาะสมที่จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการบำบัดดินที่ปนเปื้อนสังกะสีโดยการใช้พืช ตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่าการเพิ่มสนามไฟฟ้าจะไม่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของมวลชีวภาพของพืชอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่จะส่งผลต่อปริมาณสังกะสีที่สะสมในพืชที่แตกต่างกัน ซึ่งสภาวะที่เหมาะสมที่สุดที่จะเพิ่มประสิทธิภาพการบำบัดดินที่ปนเปื้อนสังกะสีโดยการใช้จลนศาสตร์ไฟฟ้าร่วมกับการบำบัดโดยการใช้พืช คือ ที่ความต่างศักย์ 2 โวลต์ต่อเซนติเมตร ระยะเวลาการให้กระแสไฟฟ้า 2 ชั่วโมงต่อวัน และมีความหนาแน่นของพืช 5 ต้นต่อพื้นที่หน้าตัดกระถาง