วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2539

วัตถุประสงค์การวิจัยครั้งนี้คือเพื่อศึกษาเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดดแบบเฉือน/ปอกในขณะดีบอนด์แบรกเก็ตเซรามิกที่มีลักษณะของฐานแบรกเก็ตต่างๆ กัน ได้แก่ แบบพันธะเคมี (Transcend), แบบเชิงกล (Lumina) , แบบเชิงกลและพันธะเคมีร่วมกัน (Fascination) และแบบเชิงกลกับพันธะเคมีร่วมกันแต่ฐานทำจากวัสดุโพลิคาร์บอเนต (Ceramaflex) รวมทั้งศึกษาบริเวณที่มีความล้มเหลวในการยืดติดภายหลังการดีบอนด์แบรกเก็ตเซรามิกที่มีลักษณะของฐานแบรกเก็ตต่างๆ กัน ผลจากการศึกษานี้เพื่อให้ทันตแพทย์จัดฟันได้ใช้เป็นประโยชน์ในการพิจารณาเลือกแบรกเก็ตเซรามิกที่มีประสิทธิภาพสูงสุดให้แก่ผู้ป่วย กลุ่มตัวอย่างเป็นแบรกเก็ตเซรามิกที่ใช้ในเทคนิคไดเร็กบอนด์สำหรับฟันกรามน้อย 4 กลุ่ม (Transcend, Lumina, Fascination, Ceramaflex) กลุ่มละ 60 ตัวอย่าง โดยเป็นแบรกเก็ตเซรามิกที่มีความกว้างของร่อง 0.018 นิ้วและมีลักษณะของฐานแตกต่างกันไปทั้ง 4 กลุ่มดังกล่าว คิดแบรกเก็ตเซรามิกลงบนผิวเคลือบฟันด้านใกล้แก้มของฟันกรามน้อยธรรมชาติด้วยวัสดุยืดติดชนิดบ่มตัวเองได้ (Concise) ทิ้งวัสดุให้แข็งตัว 10 นาทีแล้วจึงฝังฟันลงในท่อพวีซี จากนั้นจึงนำไปเก็บไว้ใน normal saline solution 0.9% ที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 7 วันก่อนนำไปทดสอบด้วยเครื่องทดสอบทั่วไป DDS-1OT ความเร็วในการดึงทดสอบ 0.5 มม. ต่อนาที และจากนั้นจึงนำฟันกรามน้อยที่ผ่านการดึงทดสอบแล้วไปดูบริเวณที่มีความล้มเหลวในการยึดติดด้วยกล้องจุลทรรศน์สามมิติ จากผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1. แบรกเก็ตเซรามิกที่มีลักษณะของฐานต่างๆ กันมีค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดแบบเฉือน / ปอกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 โดยแบรกเก็ตเซรามิกที่มีลักษณะของฐานแบบพันธะเคมีจะให้ค่าเฉลี่ยกำลังแรงยึดแบบเฉือน / ปอกสูงสุด 2. แบรกเก็ตเซรามิกที่มีลักษณะของฐานต่างๆ กันจะมีบริเวณที่มีความล้มเหลวในการยึดติดภายหลังการคีบอนด์แบรกเก็ตต่างกันโดยฐานแบรกเก็ตเซรามิกแบบพันธะเคมีพบว่ามีการทำลายผิวเคลือบฟันมากถึง 13 ซี่และฐานแบรกเก็ตเซรามิกแบบเชิงกลและพันธะเคมีร่วมกันพบว่ามีการทำลายผิวเคลือบฟัน 4 ซี่